I IO II. ZARA. zelus s. Donati dirait, eiusque raderà in aedifìcium templi sanctissimae Trinitatis convertit.” Farlati kannte, als er die Geschichte der Zaratiner Kirche schrieb, weder den Spon, noch den Ponte, sagt aber doch fast das Nämliche (O, c. t. V, p. 37, 38): „sed rerum ab eo (Donato) laudibiliter pieque gestarum nullum extat monumentum augustius, quam templum sane amplum et magnificum, quod ab ilio ingenti mole sumptuque exstructum et Sanctissimae Trinitari consecra-tum, eiusque titulo insignitum ferunt. Est figurae rotundae ad similitudinem Basilicae Spalatensis S. Domnii, laterique dextro aedis cathedralis adiacet. Aiunt ibidem fuisse olim delubrum ingens Junoni Augustae sacrum (idest Liviae uxori Octaviani Augusti Imperatoris), si vera est quorundam interpretatio, idque confirmât vetus inscriptio, reperta inter raderà eiusdem delubri, quod iamdudum vetustate collapsum ac dirutum erat. Idem confirmant fragmenta quaedam veterum lapidum variis notis et figuris incisa, reliquiae antiqui illius aedificii, quae passim templi parietibus insertae conspiciuntur.” Dieselbe Ansicht findet sich in Voyage pittoresque et historique de l’Istrie et Dalmatie, rédigé d’après l’Itineraire de L. F. Cassas par Joseph Lavallée (Paris An X, 1802), p. 85: „On voit encore près de l’église de Sainte-Hélie deux magnifiques colonnes cannelées, d’ordre corinthien, dont l’architrave, les chapiteaux, la plinthe et la base sont du meilleur style; une inscription trouvée non loin de là, et que l’on a transportée dans l’église de s. Donat, fait soupçonner que ces colonnes sont un reste d’un temple de Junon; cette inscription et une dédicace faite à l’auguste Junon Junoni Augustae par une femme nommée Apuleia Quinta, fille de Marcus, en son nom et en celui de son fils Lucius Turpilius Brocchus Licinius.” Der einheimische Schriftsteller Kreljanoviö (Memorie per la storia della Dalmazia, Zara 1809) vertritt dieselbe Ansicht und führt einige nähere Details an. Er schreibt Bd. I, p. 195 sq.: „Ora che un tempio esistesse in Zara dedicato espressamente a questa divinità (Livia moglie di Augusto) la tradizione più lontana lo vuole e vari squarci uniformi d’iscrizioni lo indicano ma in modo particolare Junoni Augustae ... Congetturasi comunemente dagli antiquari nostri che questo edifizio sorgesse là dove esistono le case del signor Giurich soprastanti all’orto del