33 MDXXVII, SETTEMBRE. 34 sque viris nullam prorsus (idem impelraturos arbi-tramur, ut durn nos Aposlolicae Sedis adversarium efficere conati fuerint, eorum malitiani impudentis-simamque sycofantiara apperiant necesse est. Nerno enim sanae mentis homo apertissime non videt nos ab hac culpa quam longissime abesse, utpole qui semel atque iterum ad arma provocati fuimus, qui inviti arma capere, qui subditos nostros, qui no-stram et Romani imperii dignitalem defendere, qui novas copias ad Italiam millere prò compescenda hostium insolentia coacti fuimus. Veruni tamen hoc crimen, haec culpa, hic denique insullus iis certe * adscribendus erit, qui Ponlificem vanis pollicitatio-nibus improbissimis et plusquam iniquis terroribus se duxerunt, impuleruntque ut in nos eius et Apo-stolicae Sedis protectorem arma caperei, nosque etiam ad arma provocare. Quorum denique malitia tantum apud Suam Bealitudinem valluit, ut firma-tis cum dora. Hugone de Moncada inducias violaret, magnamque regni nostri Neapolitani partem occu-paret. Qua fama nostri impulsi milites, nobis in consultis recta ad Urbem tendere coacti sunt. Fir-matisque denuo induciis qui nuper alias violatas viderant fidere noluerunt, sed ad summam hanc impietatem insano quodam furore, vel Dei potius iuditio ducli fuerunt iis qui Pontificem se duxerant, non modo auxilium .... praestantibus, sed quasi a . longe creduluin Pontifìcis' animum qui se se laicissima spe ab eis inudis passus est irrideutibus, quos tam etsi in praesentia nobis ascribere non pudeat quod sua culpa patratum est. Speramus tamen fa-vente Deo Oplimo Maximo in quo uno totani spem noslram collocavimus, nos ita Pontiflcis atque Apo-stolicae Sedis, nec non et universae Cristianae Re-ligionis eausam suscepturos, ut hostium iniquilale vel expulsa vel prostrata Romanae Sedis dignitas cum amplissima Christi et religionis gloria ac Rei-publicae crislianae salute et gloriosissime lloreat et amplissime propagetur, ita ut hostium sycophanlia detecta, nec reverendissima paternilas vestra, nec quivis alius ea quam de nostro in rcmpubblicam animo conceperant spe frustati esse videanlur, prò ut haec lalius cum ab Aposlolicae Sedis nuncio, tum a Jacobo Hieronimo quibus menlem noslram ore proprio explicuimus, reverendissima paternilas vestra accipiat, quam bene valeat. Dalum Vallisoleli, die *28 Julii 1527. Io EL REY. I Diarii di M. Sanuto. — Tom. XI VI. Copia de una lettera de Camillo da Spilim- 19 bergo, data in Amiens a lì 23 di Agosto 1527, scritta a sier Michiel Barba-rigo fo di sier Andrea, fo del Serenissimo. Scrissi a vostra magnificentia già de quelli triumphi celebrati in Ingilterra, quando che li signori oratori del Christianissimo re viene là a far lo effecto eie., et cusì farò ancora de quelli son talli quivi, benché siano stati pochissimi. La cagion non si scia, se non é per il travaglio in che questo Cristianissimo re é. Et prima, zonto che fu lo illuslris-simo et reverendissimo Cardinal Eboracense a Ca-les, fu mandato ad incontrarlo dal Christianissimo lo reverendissimo Cardinal di Lorena, qual sempre l’ha aocompagnato per lo viaggio lino qui in Amiens. El quando che fusscmo circa due lege lontani dal dilto loco, vene esso Re in persona, cum tutta la sua corte et cittadini de dillo loco ad incontrare esso reverendissimo el illustrissimo Cardinale, qual numero di cavalli si estimano essere stati da 5000 tutti ben in ordine et di vestimenti et cavalcature. Et gionti che furono su una bella pra-daria, se abraciarono, et il Re li fece grandissime parole, zoè di l’amor che’l porla a esso reverendissimo Cardinal, et più che più alla Maestà del Re suo signore. Et cussi lolti in megio lor dui dal reverendissimo Legato Salviati, et dal reverendissimo Cardinal di Barbone el Lorena, venero in la cilà per una ampia slrata, quale tutta da una banda et dal-P altra era ornata di lapezarie. El Analmente zonli fin presso lo allogiamento del reverendissimo Car-dinai ditto, la Maestà del Re volse acompagnar esso reverendissimo Cardinal, qual sua liabitalione è molto bellissima el ornala lulta di panno di argento soprarizo, et di brocalo ancor soprarizo, et nel panno di argento uno cordone di San Francesco di panno d1 oro, el li soi baldachiui per ogni camera. Onde subilo che fu smontato lo reverendissimo Cardinal, lo Re se partite, nè altro si fece per quella sera. La malina poi andorno in Consiglio, et cosi fece 5, o 6 di un driedo l’altro. Domenica poi proxima passala, la Maestà del Re et reverendissimo Cardinal andorno in chiesia qui de Nostra Dona de Amiens et fecero dire una messa cum tutte quelle solenità fu possibile, et maxime de musichieri, et cusi dilto lo evangelio, iurorno come fecero in An-gillerra la pace fra loro, et ivi fu poi publicata a 19* suon di trombe, con grandissimo applauso do lulte 3