597
MDXXVI, GENNAIO.
598
mam dominarli Helisabeth Serenissimi domini Lu-sitannrum regis sororem iiiitum fuil, slalim Maieslali Veslrte litleras scripsimus, ex quibus ea perspicere potuit qua Iselitia, quo gaudio nos affecti fuerimus. Quae est enirn summa observantia nostra erga ip-sam benivolentiaque eius nobis oplime cognila in Rempublicam noslram profecto facilini, ut semper Celsiludinis Vestroe prosperi laetique successus no-bis iucundissimi sint. Quod si quid unquam ante liac fuit quo maxime laeteremur, mine certe id est. De quo lilterae Serenitalis Vestrae, quas ma-gnificus dominus Ferdinandus Icius familiaris eius nobis reddidit, eo rnaiori voluptate nos affecerunt. Nani, et rationes quibus prudentissime rnolani in-telleximus Caesaream M;iiestatem Vestran», et longe preclarissimi ac celeberrimi istius matrimonii qua-litas eiusmodi apud nos fuere, ut iucunditatem, quae inerat nobis illud idem auxerit, quod merito Serenilati Veslra gratissimum esse cogr.ovimus. Ei siquidem laudatissimum est successorem tot regnorum et provinciarum quibus nientissime imperai desiderare, et animum intentimi habere usui et emolumento chrislianae reipublicas pro sua summa religione et pielule erga ipsam, qualern decet esse verum Imperatorem, qui eius princeps est, quodque ideo coniugem sibi deligere voluerit quae . populis subiectis aecepta esset. Eam vero virtuti-bus eximiis praeditam esse consentaneum est, cuin orla sii quodem serenissimo e genere, de quo sapientissimi reges fucre et sunt. Quo sii ne ulli dubium esse possit quin a liuncta Celsitudini Vestra; quae singulari prudenlia sapientiaque et ornili genere boni et virtutum praeslat, utriusque parentis simillimam prolem edilura sii. Sic itaque nos, nostraque universa Respublica vehementer gau-demus, quod opinio non vana exlitit quam de
*	nobis se habere scripsit Calholica Caes.ireaque Maie-stas Vestra, sic etiam pro oflicio nostro, quia lain honestum gaudium suum ipsa nobis significare suis lilteris dignala est, ei respondendum bisce noslris duximus, ut animum erga se nostrum piane co-gnosc.it. Ergo, ipsi gratulamur denuo et cupimus quod huiusmodi conubium felix faustumqne sit ; Deum quoque Optimum Maximum pracamur ei nurriine velit suo propilio adesse, atque ila favere, ul liberi naseanlur e serenissima Imperatrice quos imperatoria Maiestas Veslra exoplal, et cum iuc-cunditate una ambo, etiam plures ex illis nepotes visuri diutissime vivant. Cumque illi baud dubio tales futuri sint, iure naturae patriae, quales Celsitu-do Vestra cupere videtur, tamen ex vita (?) ipsius
adeo diuturnie, quod hahebunt exemplum specla-lissimum, eo quoque melius confirmentur in volúntale et proposilo, lum benemerendi de República Christiana, tum etiam noslram prosequendi amore, et benivolentia, eadem quam in ipsam gerit Maiestas Vestra, ad coeleras foelicilates cuius hsec item maxima accedat.
       Leclee Senalui.
         Die quinto Januarii 1525.
      Prestantissimo senatori Marino Sanuto S. D. 399 Laurentius Rocha a secrelis.
    En libi do, vir oplime, lilterarum ad Imperato-rem exemplum, quod a me efflagitasli causa escri-bendi ipsum in luis annalibus, ut puto. Nam, cum legerelur in Senatu inlerfuisti, nec ignoras quale sit, scioque ego abs te plura, lum de me dieta fuisse, propter quae ingenii mei eam inventionem stilumque fuisse multi crediderint. Sed non desunt lamen qui me tanlum praestare scivisse admiren-tur, quin polius aliler opinenlur, cum me alii, quis auctor fuit ipsarurn lilterarum, perconlali sint, alii etiam me prius eleclum fuisse dixerint. Quae causa est, quod nullum antea periculum eiusmodi feci. Quamvis enim per mullos annos versalus siiti in luce frequenti curi®, ubi opera mea in continua exercilalione fuit, sicut scis : quie mihi lamen in eo cui semper polissimurn studui, non minus faciìis fuisset nulla unquam in ralione habita non qusesita, non inspecta, non cognila est. Sed cuius causa nescio nisi forte mea, sive quod aliis in rebus ila me me gessi ut fere omnibus cogitandi maleria dederim, me emolumentum et graliam comparare illis curavisse, cum lilterarum peritia carerom : sive quia naluram non excesserim, qua ut ingenium verum de me falear parimi audeo. Ulcumque fuerit me quidem esse mei consciuiri salis pulabam. Quod vero alii me noverint nimicorum opera fuit, quibus plurimum debeo. Te aulem ex his praencipuura existimo. Elsi haec mihi obligatio erga te haud nova est, quae nec invelerascere potest tuorum in me meritorum accessione. Nam Deo pla-ceat le fieri auctum dignitale ut sperandum est, certo tenere me faciunt humanilas tua et benivo-lenlia qua me persequeris, quod mihi etiam re plus-quam verbis prodesse voles. Vale.