3o7
         La mansioni A Suliman sullan, signor de Conslanlinopoli, de lo mar Bianco et Negro, et de la Natòlia et de la Romania et di la Caramania et de quella grande Signoria del Cairo et Soria, et de altre molte terre et paesi si -gnor, fradelo et bono amico.
 178 Copia de una ¡etera scrita per il Signor turco al re Ferdinando, tradutta in vulgar.
            Nui Baltamia del grande Iddio in cielo gratia et nui Dio in terra in tulio el profundo signor, impe-ralor et sullan di Babilonia, signor imperalor di Tracia, re de lo Egipto, re de Trapaia, di le gentil gioie de la Giudea, confirmatorde li doi prencipi et guiderdoni del arbore lìlicbo fin sul monte di Ar-catia, re de tutti i re dal Levante fin al Ponente, pastor del Paradiso terrestre, consier di Macho-melo, et conforto et salute de turchi el pagani, el destrulion de christiani, et guardia de la fossa del crucificalo Idio, re di Jerusalem. Ferdinando, el qual lu le scrivi ne li paesi re di Ungaria, io te aviso, soto obli^ilione di perder la nostra corona, sapiate provider che volemo venir con 13 incoronali reami di curio con la nostra possanza, et a Viena ti volemo cercar, salvo se’l grande Idio in cielo ti volesse aiutar, el voglio mi Iddio in terra li et luti quelli le aiuterano, con li nostri pezi et arlificii di l’arte de la guerra, che la più infernal morte che possemo pensar, farli morir ordinalamenle. Da poi saprai ti et li toi adiutori integrai proveder che voglio tutta quanta la Allemagna de todeschi con lo nostro imperioso dominio di curio et con la nostra posanza superar et vincerla, et però non ho voluto restar di fartelo a saper a te, et a Carlo tuo fratello.
          Scritta in Constantinopoli da poi la nostra natività anni 35, del nostro tegumento et imperiai dominio de anni 6.
J79!) Exemplum Utterarum reipublicae Fiorentinae ad Serenissimum regem Angliac.
          Serenissimo et gloriosissimo principi et domino, domino Henrico Bei gratia regi An-gliae et Iranciae ac domino Hiberniae etc. benefaclori nostro singularissimo.
         Cogitavimus semper nos, Ilenrice Vili rex Serenissime, maximos reges esse inter homines a diis immorlalibus collocatos, lum ad alios humanae
            ¡1) La carta 173* è bianca
308
vitae usus, lum vel maxime ut essent ad quos miseri confugere ac quorum praesentem opem implorare possenl; alque haec oppinio ila noslris animis insedit ul, quamvis erga le nulla extent merita, non pudeat tamen nos auxilia tua postulare ac potius libi non parvam iniuriam a nobis fieri arbitrare-mur, si ad numen tuum minimum confugientes lan-tam libi benefaciendi mortalibus occasionem eripe-remus. Ac cum reputamus quidem quol quanlaequc utililates ad nos pervenissent, si nostrorum maio-rum initio ad te confugissemus, vix facere possumus quin nobis ipsis maledicamus aspernamurque nostra causa venisse, ul ea lot menses iniusle patiamur quae noslros hosles fari multo equius fuisset ; sed eliam lu quae tua est bonilasac sapienlia, non idcirco audire preces nostras, nec quod faclum ad hanc diem est resarcirl* integrumque restilui non posse putabis. Nostrae quidem res ita se habent, ut si quando tua ope indigerunt nunc eo redaclae sinl. Quanlam apud omnes genles gloriam conse-queris, quamque gratam Deo optimo maximo reni feceris ! Quid enini gloriosius esse polcsl quam hahenles civitates suam tueri libertatem? quid san-ctius ac Deo gratius quam depellere a sacris sedi-bus iniurias, a virginibus ac malribus familiarum.li-bidinem militarem, a senibus ac impuberibus caedes, ab agris vaslalionem, ab omni denique urbe depo-pulalionem? Atque ut planius causam nostram inlel -ligas, nos octavum iam mensem a Ponlilice maximo obsidemur armis undique caesareis circum vallali ac, si queras quid rei nobis sii cum Caesare aut cum Ponlilice, cum Caesare quidem nulla est nobis controversia eiusque maiestalem non solum amamus sed colimus ac observamus ac mirum est quam iniquo animo feramus coaclos esse nos ut nostram hanc urbem defendamus capere conira ipsum arma, sed videal ipse, quam iuslas causas habueril bellum conira nos suscipiendi ea presertiin tempestate qua saevissimus Turcarmn imperalor nihilaliud molilur, ¡jg» et parai quam non modo eius regna occupare, sed omne quoque chrisliauum nomen fundilus evertere.
Cum Pontifico vero maximojomnis est nostra con-lentio hic infinita immoderala alque inhonesla cu-piens nostrum scilicet imperium, nostra iura, deni-quo liberlalem. Aurengiacum principem regni nea-politani praefectum cum ingente bispanorum ger-manorum atque italorum exercitu in fines nostros adduxit nobis fere omnes cunctaque noSlrae dilio-nis oppida occupavit: omni denique agro, ferro igneque vastalo, exercitum ad urbem admovit earn-que obsidione cinxil. Nos interim nihil conati sumus
MDXXX, GIUGNO.