101 MBXX, AGOSTO. 102 il Doxe e Savii, per aldir per alcuni dazieri dii sai di Brexa ; ma non fono in ordine et alditeno li prove-dadori sora la Merchadanlia per la parte messeno di l’ojo etc. Di Franca, fo leterc di sier Zuan Badoer dotor et cavaiier, orator nostro, date a Paris, a dì 25 et 29. Come il He era andato in Picardia a uno palazo fece il Cardinal Hoan a .... a piaceri di caza, con ordine di tornar venule che fosse le doje a la Raina, che si aspeta di hora in hora. Scrive, di Spagna è aviso quelle cosse è in grande perturba-tion. Scrive coloqui auli con la Illustrissima madre, qual parlando di la venuta di l’Imperadora incoro-64* narse, disse leniva el toria la via pacifìcha. Tamen il Re voi venir a Milan e melersi in ordine di fantarie, et etiam venir a Venetia, dimandando si la Signoria el vederla volentieri ; al che lui Orator rispose non poter mai aver la Signoria cossa più grata; con altre parole. Item, disse che il Re manderà al re Catho-lieo, ma voleva prima esso mandasse uno al Cristianissimo re come era solilo di far. Di Milan, di Alvise Marin secretarlo, qual manda la copia di una letera venuta per via di Zenoa a monsignor di Telegnì. Di le novità seguite in Spagna poi el partir dii Re, e occision fatte etc. La copia di la qual sarà qui avanti posta. F,1 qual Secretario se ritrova a Piacenza con dillo tellegnì etc. Fo scrito, per Colegio, ozi, a li reelori di Brexa: come, per la relation di sier Bernardo Marzelo venuto podestà di Bergamo per terra, si ha inteso la rocha di Lonà esser desabilata et va in mina. Saria ben el Provedador vi abitasse; per tanto vedino che el Provedador vadi ad habilar lì, et achadendo far qualche spesa per accomodarla, la fazi. La qual letera fo expedita pieno Colegio. 11 Provedador è sier Vicenzo Loredan, habila nel palazo solito abitar li Provedadori. 65 Marinus Beciclicmus scodrensis publieus Patavina accademice rhetor, peritissimis qui-busque Rcetoribus proponit has queeestiones in oratoria facultate, ex Tullianis oratio-nibus, Venetiis discutendas in publico auditorio. XI Kal. Septembris. I. Deliberativum genus in quibus consistit ; qui-bus modis exercetur a Cicerone in oralionihus suis, quasque ac quales parles alque circumstantias et status habet. II. Eadem ne sint in genere deliberativo obser-vanda ex usu Ciceronis, qua« in demonstralivo. ìli. Veruni judiciale genus ita consistit et exer-celur, easdemque partes circumstanlias el constitu-tiones habet in tullianis actionibus quas demon-slrativum et deliberativum. IV. Argumentaliones oratorum et historicorum et poetarmi! et dialecticorum, in quibus conveniunt et discrepantur. V. Divinalionis litulus, an pars, an genus sii ac-lionis in Vcrrem, et quid proprie, quid transitive significet, et an ipsam divinationem ceterasque aclio-nes in Verrem Cicero habucrit, an re vera tantum scripserit. VI. Qua figura formalum est principimi! ejusdeni divinalionis, quse accusalionis insolita; excusatio, queeque furtorum Vems summa ex Cicerone dc-prehendìtur, et qua; divinalionis parles at«jue argumenta sunt. VII. Quam figurara habet in exordio prima Phi-lippica, quot narraliones, quas conslilutiones in sin-gulis parlibus, itemque secunda. Vili. Quod genus exordii, qua; conslilutiones, qui in his exequendis ordo in Miloniana existant. IX. An prima fuerit Ciceronis oratio pro Quintio, an quae extat pro Roscìo Amerino ex ipso Tullio et tulliani stili genere, et qua; eral maris pollulio et expiatio, quseque sit in ulraque slatuum conclusio. X. An oratio qua Salustius videlur ìnlentus in Ciceronem, et illa qua in Salustium Cicero, sint ip-sorum auctorum, et quod arlificium, quique status sint in ipsis oralionibus, qui errores, et quodam-modo collendi. XI. An idem arlificium sit exordii progenilo Piaulio et pro Archia et pro Marco Ceelio et pro Deiolaro rege et pro Marco Marcello et pro Quinto Ligario, etquodammodo in ipsa ligariana convenirmi. Suscepto bello Qesaris gesta, et quid Tubero. Cura hicc contraria sint, et quid ad Plautianam causam, equidem dignus esset, et qua; sequunlur pertinent. XII. In elocutione oratoria, accusativus omnium nominum an unius vel alterius nominis absolule sìcut ablativus aliquando ponatur et nominum genus mutetur ratione significationis : quid differrat Cónsul renuncialus ab eo, Prior renunciatus ab eo. Ilem, primus Praetor renunciatus. Praielerea idem Marinus proponit ipsis rhaitori-bus divinationem in Verrem ut eam publice post discussionem harum questionum exponant in ipso auditorio; et ipse enim exposilurus est quiecumque illi proposuerint ex eisdem Tullii oralionibus.