- 151 —
sententia, si sententia dici de iure potest, et aliis uestris quibusdam monitionibus penalibus explicatis, ipse dominus episcopus, uolens ante iudicium inceptum, ac ipso pendente, et post uestram sententiam ante-dictam, satisfacere de quantitate pecunie in ipsa inserte, prout et in quantum de iure debebat, habito respectu ad tenorem expressum in instrumento debiti, uigore cuius ipse Marcus eundem dominum episcopum, licet minus iuridice, ut allegatimi et probatum extitit, inpetebat, nec non et ad uestram sententiam, se predicto instrumento in modo solucionis ut debuit informantem, procurauit ante terminum in ipsa uestra sententia conprehensum, predictam quantitatem pecunie per eius procuratores legitimos eidem Marcho Veneciis, in loco uidelicet in ipso instrumento expresso, et in ducatis aureis, iuxta mentem iuridicam eiusdem instrumenti, tacere presentari; quam pecuniam eidem oblatam ipse Marcus, adinuenciones simulatas querens, recipere recusauit, sicut de forma presentations ipsius pecunie facte et recusatione eiusdem constitit uobis per publicum instrumentum presentatum uestre reuerencie cum aliis licteris ducalis dominii ad premissorum certitudinem per procuratorem ipsius domini episcopi, absolutionem a uobis tunc nomine ipsius a predicta excomunicationis sententia instanter et liumiliter postulantem cum debitis oblationibus cautionum, solo uictu decenti sibi tantum modo reseruato, et prout requirebat ordo iuris et canonice sanciones. Quam absolutionem ex tunc sibi tacere recusastis in eius grauem iniuriam, dampnum, inco-modum et iacturam et contra iura que de talibus ydoneis cautionibus nec inmerito contentate; deinde, cum tempore succedente cum sepe et instantissime, tarn personaliter quam per eius procuratorem, seu alias interpositas personas, uolens ymaginarie oppinioni ipsius Marci et eius procuratoris compiacere in modo fiende solucionis superius nominate, comparuisset humiliter coram uobis, petens cum oblatis cautionibus sufficientibus et ydoneis iuxta formam iuris et Romane ecclesie sibi munus absolucionis impendi a uestra sententia supradicta, si tamen sententia dici potest, paratus satisfacere de tota pecunie quantitate et expensis prout petebatur in modo solutionis et edam uestra sententia declarastis, asserente procuratore ipsius Marci, quod illa quantitas pecunie alias presentata eidem Marcho Veneciis, ut prefertur, per ducale dominium in manibus procuratoris ipsius episcopi extiterat interdicta, quod uos eciam sepius confirmastis, et sic petebantur ab ipso episcopo pignora aurea uel argentea per ipsum procuratorem in eius manibus sibi tradi pro summa illius pecunie sequestrate, e contrario ipso domino episcopo asserente quod contentus erat de sequestratione predicte pecunie, cui contradicere nullatenus intendebat, cum paratus esset et fuerit, ut prefertur, satisfacere eidem Marco prout in modo solutionis fiende ducale