90	Holger Pedersen,
' [/ sm-Gin è i se-Pjelre, ridi na te Indenti perpjets.
Pléstate è mófate na i martsin Tsórajte.]
Astú bejn eòe vasast.
Vgl. Hahn Alb. St. I 156, Mitkos 58, 12. — Mein Gewährsmann wusste von dem Verse nur die erste Zeile (i ien-óin è i¿ perpjete). Seine Frau und seine Schwägerin haben mir nachher den Vers vollständig mitgetheilt (i Sen-Gin è hiò perpjete, dime te ketséjm repjete u. s. w.). Die richtige Form von Z. 1—2 rührt von einem Manne aus Lskúrssi her.
4 3. Djelte, hur hiòene nga ndoné vend i larte, Done:
Nde rafsa, mos u-vrafsa, po u-vrafte Goke . /ima me ne zet è pese trima.
Vgl. Mitkos 16, 155; Haiin Alb. St. Wortsamml. unter ala. Zu 12 und 13 vgl. meine Wortsamml. keü.
\ 4. Qone, ke kur ndézete kusia per jaste, líe ka stiaz, na zen fili i per te mire i per te lig.
15.	Kur perét ndor'ii rieri Dónete, u frin è i lied pas; è Done, ke baske me Done heden de te ligat pas.
1 G. Grúaja kur te haj bnke, nuke ben, ke te kefeje samin, se nde hengrle buke me koke jaste, do t i dese bufi. Po kur te liaje buke me koke jaste, e mira iste, te vere rie Derirne buke mbi kok.
17.	Ne hcre kis aròur rie karvàn nde rie ltasabà, ke te mire plalske èia spijne (jetek t a sisne. Astú si bien platsken è e bene hazir, rari è /Ieri è frane, ke »le ngrihemi, luir te dale il i dilese«. Atà /lene riera rie mes le nàtese; ahjere u-ngre rie, è si pa rie il, He del ne mes te nótese è iste ôe ai si il i ditese, u foli sókeve le ngrihisne, se u-di. Astri u-ngrene è e ngarkùane ati plàtskene nde kuaj eòe u-nisne, se frane, se u-di. Si u-nisne, vane nde rie efimi; atjè u dúale hajdule per par a [eòe i zune è i ropne; eòé toni i ka mbelur imberi il i karavanit].
Vgl. Haiin Wortsamml. unter Ut, Mitkos 82, 52. — Die letzten Worte sind von meinem Gewährsmann aus M dictirt.
1 8. Ne Itere nde rie kohe frijli rie ere kaUe e forte, sa lundi détins riga fundí, eòè deti kefeu rie (jàrpere kake te mad, ke kis site baràj me rie sini, eòè kake te trase, sa me zi t a pertsielne òjele spirt (rierez).