Szonjën Virgjër e Shën Mbrii ! Po i Mahkùami ninës shèite gchaszin jpj i Doruntiszës, i jpj siit të plot diçmije. 7 Si një i lënë aheer nkaa klisha dil-j, i verdhë, me kript çplexur, tue dhifisur gjith ndë fidçë. Vashat bùneshin mbë nj’aan, edhè e vrrejën lipsiare. E nani tue rrahur vete sterit afir i asaaj miszórie, të m’i gjegjet jonën ëmbël, të m’i flasnjë edhè t’i truhet. E një dit ndëvonë u paan. Hiijtur ish e para verë; ajó veej, nkaa shërbëtoret rrethur, si një szonjë tç’ish, saa të mbloj ujë ndë krua. 8 Ish e bukur mëë se hënsza, kuur te kjieli i thielm, e puçme, 226 la Vergine santissima ! Ma il Demonio alla sacra imagine dava il sorriso di Doruntina, davale gli occhi pieni di malizia. Allora, come pazzo, dalla chiesa usciva, pallido, coi capelli arruffati, fissando tutti in volto. Le fanciulle tiravansi da canto, e lo guardavano con compassione. Ed ora egli va errando presso il castello di quella crudele, per udire la sua dolcissima voce, per parlarle e raccomandarsele. E finalmente s’incontrarono di nuovo. Era già entrata la primavera; ella andava, dalle ancelle circondata, come signora che era, ad attingere acqua ad una fonte. Era più bella della luna, quando per il cielo azzurro, serena 227