pcrpósh dlelit i Çkjipriis ? Ngche j arrëëj një gchas i riria t e ngchuçlôj, e një të puthur saa t’e buj i lum gjith monë ? T’e harrój gjith udhat jetsi; paa gjith kronjet ku të hjeçmet venë e lajën, venë e mblojën me kriet sbluar e lorët dçeshur; paa gjith valat gchszim-të-plota, te ku brédhien, ndë këndime, erës lënë tçupat szesza, paa kuitim; a si virvilsze dashurije edh’ëndrrash dehen; kalii-mirat fusha * paa, edhè vreçtash sverdhulore, te të korrat e të vielat; po, si hjeja e Kostantinit, i mertiam çkoj tue thënë : « Jni vasha shum’të mira, « po ngchë buni mëë për mua, » » 32 2 sotto il sole d’Albania ? Non bastava un lorojsorriso a confortarlo, ed un bacio a renderlo felice per sempre ? Per dimenticarla camminò tutte le vie; vide tutte le fontane ove le belle vanno a lavare e ad attingere acqua a capo scoperto e con le braccia nude; vide tutte le ridde piene di gioja, dove esse si sollazzano cantando, date ai venti le chiome nere, spensieratamente, o come rosignoli si inebbriano d’amore e di sogni; visitò le pianure abbondanti di spighe, e porporeggiami di vigne, nella mietitura e nella vendemmia; ma, come l’ombra di Kostantino, passava oltre mormorando mestamente : « Siete fanciulle molto belle, « ma non fate più per me »