NOTE
     1)	Questi primi versi si riferiscono al contenuto dell’ ultima parte della seguente canzone tradizionale, la cui traduzione è riportata dal Dorsa e dal Camarda, e il testo dal De Rada (op. cit.).
            —	Té menata kuur u nis Skanderbekku kekj i sbeet, kekj i sbeet edhè i scmuurm, tè luftrój te prasmen luft,
            per ndè dhrom pèrpokji Vdékien, proxenite e psores szeszè.
            —	Priru prapa, Skanderbek.
             —	E kush jee ti, e nkàaha vién ?
            —	Embri jm, o trim, èè Vdékia; gjela jote i$t ndè tè sosur.
              —	Hjee ti àiri si jee. njerszish paa szèmbér dree,
292
  kaa dii tl se kam të vdes ?
  Mos i trimavet njeh fanin ?
  —	Dié te kj/eli livri u hap
  i	vdekesvet, e mbi tiij, si një skiep i ftoht, i szii, dalëth hera e prasme u sdrip, e mbi t’jerë prana vate.
  Tha e u spav, ëndërr e gjelës. Trimi ksiti dor’ me dorë; szëmbra e tiij dha një shërtim.
  —	Poka s’kam të rronj u mëë I Szuri fiil saa të mendôsj
  atë mot tçë kish të vij, paa të blirthin ndutu i vogchël, ndutu i vogchël e paa-print, e Çkjipriin ndë lipe e lot.
  Thirri rrèth gjith shokt e tiij, e m’i foli ndë merii :
  —	Se ju uçtrorë të paa-mundur, gjegjij mua; një dit e nj’etr dhèuthin t’ënë Turku e merr,
  e gjith ropra do ju bunjë !
  Dukagjin o i miri jm, slilëm ktu të mierin biir, blirthin t’im, i hjeçm akjë, të m’i thom tçë kam t’i thom.
  Si përpara paa lesh-arin, e përgchszoi e ndë balë e puthi.
  —	Popo luleszë e lërierszë,
  Iule e vetme e maalit t’im, mirr t’ët ëmë edhé trii lundra, mëë të mirât tçë ti kee. e paa bierrë mot, jk ktei. pse në turku i kekj m’e zëft, tiij do szënjë e mëmën t’ënde.
  Kuur t’arrëësh te szaali i shuurm, te lip-madhi kjiparis tçë.atié ngohrëhet e ndeen hjeen,
293