\
VITA.	XVII
dicendi formae variae fint, ac multipliccs, qiias Hermogenes, & alii Grae-ci rhetorcs ideas nominarunt -, duo tarnen praecipua dicendi genera vulgo exiftimantur : brevius unum , ac preflius -, uberius alterum , magifque diffu-fum : optimum utrumque, quodque jure qnodam fuo magnos autores, at-que etiam laudatores habeat . Utrum autem ex iis alteri praeferre debeas, nullum certe in confilium adhibere , praeter temetipfum potes; ut fcilicet, natura duce, quo genius rapit , co propendeas, ne invita , quod ajunt , Minerva , hanc potius , quam illam dicendi rationem ample&i ftudeas . Id autem cum egregie calleret Mauroccnus , licet brevem , & fucci plc-nam orationein plurimum laudaret, uti aureum nummum eo pretiofioreni, quo argenteos pluresrepraefentat una exigua nota ; naturali tarnen quadam propeniione, & longo ftudio quaefita facundia amplum potius , quam pref-fum dicendi genus confeftatus eft, quod veluti magnum aliquod auri non Tignati pondus , eo jucundius , atque majoris pretii habetur , quo mole am-plius: nec alia prafilantioris boni nota infignior eft , quam quod latius dif-fufum in plura emanet uberius . Liber ille vere aureus de Oratore ad Brutum ; cui tantum Maurccenut ipfe tribuere erat folitus , ut e manibus , aut e finu vix unquam dimitteret ; quaenam dicendi genera in ufu , atque in pretio effent, quando praeclara illa lumina eloquentiae enite-bant , Antonii, Craifi , Cottac, Caefares , Horteniii, atque Cicerones , ex-afte demonftrat. Quantum mutaverint tempora paulo poft, cognofcitur ex iis , qui , Flavia gente orbi dominante , proximifque deinceps aetatibus fu-periunt autores ; praecipue vero ex Hiftoriis, & Annalibus Taciti , qui cum Caccula multa in tenebris, ac iitu perpetua quafi oblivione fepultus latuiflet ; bine erutus nuper , quamvis & Iacer , & mutilus , eruditorum nunc prope omnium Audio exeolitur . Avorum noftrorum memoria fenfus alius fuit , cum primum latinae literae, intermortuae jampridem , revivifeere coeperunt, atque ornati denuo ; quod feripta multa do&orum hominum teftantur . Eft enim in orationc ipfa profeto, ut in rebus omnibus circuitus <5c veluti or-bis quidam in idem recurrens, utrecidant in ufum praefentem , atque revo-centur , quaecumque temporis intervallo fieri jam deiierant . Cernimus hoc quotidic in tota hominum vita, in oHiciis, in moribus , injudiciis, ac legibus ; nedum in habitu & cultu, & geftu , & fermonibus . Quae cum Mau-rcceuus omnia egregie perpenderet , quamvis contraftum , & prefTum orationis genus hac noftra aetate perciperet probatius haberi ; nihilominus ajterum illud uberius , ac fufius , ad quod etiam fponte , ac natura lubens ferebatur , confulto praetulit : ea certe quaii praefagitione , futura tandem quae prius extiterant tempora, ut in condenda hiftoria praefìantiflimi viri imitari conftituant Livium potius , quam Tacitum , illum facundum qui-dem, ut confiat, minus -, addo etiam non magis prudentem . Haec igitur
c	de
ederetur, emendare, fuafque notas adjicere animo agitaftè . Teftatur hoc idem Lollinui epi-n'ir'£?er,um* PaS- ì9l- » De MAUROCENA HISTORIA pauca adjiciam ,quam ,, a te KECUDI non accurate minus, quam anianter, quid ni gaudeam,alieniiIimo tempore ,, parenti; lima deilitutam ? &c. „ HuictpiQolaecum refponderec Pignorius ( exflat ejus epillola inter Lettinianat pag. 291.) fatetur quidem Mauroceni Hiftoriam in tnanus fumpfiiTe > veruni
SiVvta vi’ qU0CÌ fuf'ePtum °PU5 minime perfecit. „ Ad HiJIoriam ,quam innuis, AD- „ NOTAVI mearum ncfcio quid ineptiarumy & malui infeitiae notam iubire, quam inoffi- „ ciolitatis. Univerfamne perluilrarem , vetuit molej atlantea occupitionum, quibus opprimor „ quaeque oppreffo exprituunt ingenuoium lludioiuw & uiemoriam , & ipfum paeue nomen. ,,
( a ) ut.