- Vàisza klaa mbë nj’aan e fidçën fçehur mbaan te duart paa-unasza; laftaris me rëngchë gjiri, e da kputet ndë të shëmbur. Lundra rriéth se frima e çtiin. Po te çkluha e tiij kumbisur, drekj mbë këmbë i rrmaxmi trim, sheh të biren pak e pak malet t’egchër të Çkjipriis. Lundra rriéth se frima e çtiin tùtie e çtiin, paa lipisii. 290 Piange in disparte la fanciulla, e il viso nasconde tra le mani prive d’anelli; il suo seno palpita con affanno, e già rompe in singulti. Va la nave perchè il vento la spinge. Ma poggiato all’archibugio, sta ritto in piedi il giovane, e vede sparire a poco a poco i monti selvaggi dell’Albania. Va la nave perchè il vento la spinge, la spinge lontano, senza pietà. 291