131
MDXXVHI, MARZO.
132
    hoc negocium periìcieijdum mihi velis praesto esse, atque omne luum studium, operam, industrian) accomodare. Pro certissimo tibi persuades, si Imnc episcopatum adeplus fuero, ex eo aliquid comodi atque emolumenti in te ipsum redundaturum. De meo aulem statu, deque meis infortuniis, licet grave et molestum sil scribere, facit lamen amicitiae no-slrae vis et magnitudo ut aliquid recenseam ca-sumque meum levandi doloris causa tecurn com-municem. Quo die romana civitas ab hispanis et lanciferis est expúgnala, ego una cum aliis caplus fui, atque omnibus meis bonis spolialus et, quod est gravius, vario ac paene omni lormentorum et cruciatuumque generis dilaceratus. Tenuerunt me quidam milites hispani in quodam obscilPissimo atque teterrimo carcere per XXXXI1II dies, vinc-tum gravibus cathenis et ponderosis. Inde, cum vetulae cuiusdam ope meas ealamitates miseratae aufugissem, in alios hispanos incidi, qui simulatque acceperunt me esse venetum et offitialem urbis Romae, magnum talionem imposuerunt, ouius partem cum iam persolvissem neque reliquum haberem aut ab amicis eamdem penuriam laborantibus in ve-nirem, decreverat illi me caplivum in Hyspaniam secum atrahere. Et iam iter ingressi eramus ¡Ili equites et ego pedes, casu in quosdam milites itálicos incidimus, qui ubi cognovissent illos hispanos et praecioslssimis spoliis onustos, simul congressi sunt et per duas horas alrox ulrinque praelium 83* comiserunt. Tunc ego optimam aulugiendi occa-sionem nactus, Rornam magnis itinerlbus contendi; quam ubi vidi adeo eversam dirutam deformalam, non solum dolui atque ingemui, sed etiam in ubérrimas lacrimas sum resoluttis, cogitaos praeclaram illam urhem atque olim rerum omnium dominara nunc ad tanlam lamque insignem miseriam redac-lam esse, lot nobiles atque ingenuas matronas stupratas, tot honeslissimas virgines viólalas, tot senes iugulalos, pueros a complexu parentum evul-sos, sacralissima Deorum tempia profanata, nitl-lumque locum in tam ampia civitale extitisse, qui non caede alque ruinis, vaslatione atque sang line redundant. Vis scire quam miserabilis fueril isla ruina et eversio urbis Romae? Vidi ego, vidi el diligentcr observavi ipsos eliam hostes lugenles ealamitates noslras. Non multo post tanta inopia rei frumenlariae laboratum est ut nobiliores alque potentiores ferinis carnibus vescerenlur, plebei autem homines herbas et vilissimas quidem herbas esilarint. lllud est scitu non indignum atque etiam ad declarandam forlunae varietatem satis accomo-
dalum, visos fuisse quosdam opulenlissimos episco-pns et plerosque alios praeclarissimos viros panem hostialim mendicasse ; et quod tunc gravius pula • balur non invenisse, hanc aulem comunem cari-latem tanla peslilenlia subseeuta est. Sunt eniin ista mala natura inter se connexa, ut quotidie trecenti et quadrigetti homines interirenl, alque istud malum ita in dies magis, magisque invalescebat, ut vidisses loquentes homines morluos in terrain labi, vias mortuorum cadaveribus refertas, arrep-losque hoc morbo vix qualluor horas supervivere. Ego in tanta tamque communi infeclione non politi me tantum custodire quin in ipsam pestilentiam inciderim. El quamvis de mea salute iam aduni existimarem, nolui tamen mihi, quantum in me fuil deesse. Non defuit mihi rnedicus, non defue-runt medicamenta, quibus brevi factum est, divina benignitate id praestante, ut pristinae valitudini et incolumitali sim restitutus. El iam cogilabam ad vos reverti, et post tot procellas, lot ac tantas tcmpeslales in carissimam patriam, lamquam in lulissimum Iranquillitatis portum redire. Oh quo-liens vos felices, quotiens forlunatos et ter qua-terque beatos appellavi ! qui ob stupendum ac pene divinum veslrum illuni situili ab his atrocioribus periculis tuli, summa illa quiete et dulcissimo ilio ocio perfruirnini. Tunc, quando eram apud vos, vel privatam vitam agens, vel pubblico aliquo munere perfungcns,libertatcm illam cum dignitale coniunc-lam vix cognoscebam, et quemadmoduin bona va-litudo gratior est bis qui aliquando egro corpore fuerunt, et liberlas carior his acerbissimum illuni servitutis iugum tolerarunt, et portus iocundior^ qui marinis tempestalibus aliquandiu ¡aditati fuerunt, ita ego post tot labores exhaustos, tol gravia infortuni tollerata, nunc incipio, sentire nunc de-mum eognoscere quam dulce sii in pairia sua ad vivere, quatti dulce atque suave illud securilatis Iranquillitatis, liberlatisque nomen. Sed quoniam esl in rebus humanis vicissitudo servatque has vices conditio mortalium, ut secunda ex adversis, adversa ex secundis oriantur, spero quod istae res aliquando componenlur,et Romana Urbs, quae excel-lentissimis atque omni genere laudis ornatissimis viris semper floruit, brevi pristinum suum deeus alque splendorem retinebit. Ego tamen, si ilinera essent tuia et vires longioribus malis conflidatae labores itineris ferre possent, Iibens ad vos redi-rem. Oh ! felicem ilium diem et signandutn albo lapillo, quo una esse, loqui et nostro more commentari polerimus, ampleclique velerà illa me#