E1 turna a zeì dal cavaleìn, e ’1 ga dei: — „Cavaleìn, biél cavaleìn, ti ni’ ié deìto che quila pina saruó la ma muórto ! E1 ri voi (par. biógna) chi ga zémo a ciù el pavón, el dei : Cnmù i verno da fà ?“ ■— „Basta ; el ga dei el cavaleìn, deìghe al ri che ’1 ta dàgo ovina scudiéla, dui geline de pan, ouna buteìlgia de rusuólgio (var. rusulèìa) e oùn spiedo.“ —
     El ri ga dà douta sta ruóba, e lùri, i va a caminàndo. A caminàndo chi va, i càta ’1 pavón sun quii pósto chi lu viva lagà ; loù, el ga fa oùna scudiéla de supe ; el pavón ven par magnàle, loù, el lu ciàpa e ’1 su lu puórta veìa. El va là dal ri e ’1 ga dei : — „Quà, Sàcra Maistà, el pavón.“ —
     La fàda, alùra, ga tùrna a dei al ri : — „Maistà, el g’ uó ciulto la pina, el g’ uó ciùlto el pavón, el ga va a ciù la Biéla dal móndo.“ — El ga dei el ri: — „Cumù mài i vuli ch’el ma vàgo a ciù la Biéla dal móndo?“ — La ga dei la fàda: — „Ma, siùr sei, Sàcra Maistà, che’1 ga la va a ciù!“ — „Ben; el ga dei el ri, dónca ciamimalo.“ — La fàda va là da stu zùvano, la ga dei: — „Quii zùvano, Su Maistà va ciàma!“ — „dii vói lo, Sàcra Maistà?“ — „Sinti, el ga dei el ri: — „1 m’avi ciùlto la pina, i m’avi ciùlto ’1 pavón, zime a ciù la Biéla dal móndo.“ •— El ga dei loù : — „Sàcra Maistà, cumù el voi chi ga vàgo a ciù la Biéla dal móndo?“ — „Mah!, el ga dei el ri, biégna chi ma la zi a ciù ; se nuó, i zi a la muórto.“ — Loù, el va zù dal cavaleìn, e ’1 ga dei: — „Ah, cavaleìn, biél cavaleìn, ti m’ié deito che quila pina saruó la ma muórto ! “ — El ga dei el cavaleìn: — „Olii el t’uó deìto el ri?“ — „El m’uó deìto, eh’ i vàgo a ciùghe la Biéla dal móndo.“ — El ga dei :
—	„Cumù i vémo da fà?“ — Bàsta; el dei el cavaleìn: deìghe che ’1 ta dàgo oùna gran fragàda grànda, pièna de zuóje26), de badanti27), de géme.“ —
     El ri ga dà doùta sta ruóba, e lùri i va in quii pais, là eh’ a gira la Biéla dal móndo. I sa cuósta al mul cu sta fragàda, e i fa fà la streìda eh’ a zi rivà oùna gran fragàda, che mài nùnda zi stà oùna cunpàgna, che doùti la vàgo a vidi. A va oùn móndo de zénto, e a va ànca la siérva de la Biéla dal móndo. — „Quila zùvana, i ga dei luri, ula zi la vòstra
       26) Grioje. J!) Brillanti.