Z|6	unno xxv, capo xiv.
•	suscepcrimus pro dignitatc commodisque vcstris et iliius sacro-» sanclae sedis. Omillimus auxiliarcs copias equitum peditumque
>	quotquot pelitac sunt noslris islic sumptibus liberalissime para-» tas : sed classis potissimum illa validissima triremum naviumque » ferme ocloginla, milite equitibusque instructa, quae totani oram . ab Apprucio Brundusium usque excurrens, ferro ignique omnia » vastando, depopulata est; victoria deinde nobilissima a Roberto » Malatesla duce nostro apud Neptunium Gampaniae de vcstris » hostibus relala, nomini vestro consecrata monumentis aeternis
•	pro testimonio celebrabitur. Quid illud, quod Roberlum dese-» rere ferrariam, quod nunquam creditum est, maluimus, et cum » omnibus ejus copiis citato agmine quanta potuit pernicilate in » Iioslem vestrum ferri ultra Campaniam, quasi memore» lolius » Italiae vires conira nos in unum coaclas clarissimumque belli du-
•	ceni Federicum Urbinalem castra castris noslris contulisse. Af-» fuit Deus pio ardori nostro; hoslis a duce nostro fusus fugalusr » que; liberata urbs; commeatus aperli ; triumphus aclus in ltono-» rem B. V. longissiino captivorum procerum ordine, quo nullum » laeiiorem clarioreinque multa retro saecula vidit urbs Roma. » Quod si praefeeli veslri serio bellum gerere quam joco maluis-» seni et prosequi vicloriam divinilus collalatn, boslis caplivus in » ditionem veniebat veslram, confeclumque esset bellum majori » cum gloria quam ulti unquam romano pontifici conligisset. Nos » tamen interea paucos post dies immatura Roberti morie, quo » certe non debuti, clarissimum ducem amisimus maxima domimi » nostri jactura haudquam credere possumus. Pater sancle foedera » isla nova tam alle animo veslro insedisse, ut liaec officia et be-» nemerila lantis cum impensis et periculis noslris obita el illorum » acres injurias, quibus niltil intentatimi in nos reliquere omnino » ex animo deleverinl. Quam benigno autem animo tum cum da-» bant ducem ferrariensem extiterimus, declarant lilterae nostrae » ad V. R. parali semper fuimus ad eum in gratiam recipien-» dum, modo nobis ipse vetusta nostra jura dignitatesque ereptas