322	LIBRO XXXV, C.VPO IX.
» dilectus fiiius Augustinus Nani vester apüd nos orator nobiscum » habuit, magno animi dolore pereipimus Scipionom Saracenum » ecclesiae Vicentinae canonicum, et abbatem Brandolinuin Valli demarinum Forojuliensem, abbatem de Nervesa Tarvisiensis » dioecesis, personas in dignitate ecclesiastica constituías, ob quae-» dam in civitate Vicentinae, et alibi respective commissa crimi-» na, vestro jussu in carcerem Venetiis conjectos admodum a vo-» bis detineri, et quod hoc. lieuisse et licere vobis existimetis, tum » ob aliqua a Romanis Pontificibus praedecessoribus nostris pro-» pterea vobis concessa, ut asseritis, privilegia, tum ob quandam » juris in clericos dicendi consuetudinem dici a vobis, ut dicitis, » receplam ; quae si sacris conslitulionibus consona essent, et » alioquin vobis convenirent, nos ob paternam, qua vos et rempu-» blicam veslram prosequimur, benevolentiam bisce vestris prae-» tensis juribus facile acquievissemus; sed cum ea generali eccle-» siae constitutione in honorem totius ordinis clericalis editae aver-» sentur, et ad oppugnandam ecclcsiasticam immunitatem adivina » ordinatione manentem perspicue diriganlur, cogit nos suscepti » muneris ratio, ut iis de rebus diligenier inquiramus, quas ma-» gno cum animarum vestrarum discrimine a sacris canonibus et
•	conciliorum generalium decretis abhorrentes, ut accepimus, » exercelis; in quo nuüa vobis contraria, quamvis longaeva et im-» memorabilis, consuetudo suffragari potest, quia sacris costitutio-» nibus et canonicis obviat institutis ; quare id unum vobis reli-» quum fuisset, ut si quae privilegia a praedecessoribus noslris » reipublicae vestrae concessa sunt, ea omnia nostro et Romanae « ecclesiae examinanda judicio ingenue ac cum fiducia exibuisse-» tis, ut vos, quae iis in rebus scire oportet, admoneremus; et ne » in illis amplius vobis licere, quam liccat, censerelis. Cum nos illa » saepius legerimus, el exacte perpenderimus, vos jurisdilionis » vobis ab liac sancta Sede sub aliquibus conditionibus etquibus-» dam tantum in casibus, et non in clericos omnes, nec ubique » locorum dilionis vestrae attributae términos et fines excessisse,