cu da vas zatvorim! Zelim, dapace, da mi pomognete, da im po mogucnosti olaksamo neminovnu sudbinu.
    Jelka taj cas skoci na uoge, uspravi se, raskolaòi oci, te pokazujuci prstom na Barbariga, ponovi: — Da im olak-Samo neminovnu sudbinu!. .. Da vam ja u tom pomog-nem?!... Ja vama da pomognem!
    —	Da, da, vi! Vi mozete da za obadva ucinite mnogo, vrlo mnogo, ako samo hocete ...
    Luka je iza Jelkinih leda zadovoljno kimao glavom, kao da mu je htio reci: — Dobro glumite! samo dalje tako!
    —	Ako samo ja hocu?! Sto ja ne bih ucinila za moje mile, za moje jedine na svijetu!
    —	Eto, vidite, to mi je nov dokaz da ste pametna dje-vojka. Tako i valja!
    Barbarigo sad pristupi blize Jelki. Ona ga je promatrala raskolacenih ociju. On joj se zagleda u oci, pa segne za nje-zinim licem. Ona odstupi korak dva, neprestano buljeci u njega.
    Barbariga kao da je taj otpor pogotovu drazio. On po-kroci jos blize, a ona uzmakne cak do protivnoga zida, a u ocima kao da su joj bljesnule dvije munje. Barbarigo se nagne prema njoj, a ona se ustuboci poput lavice, pa ce mu drscucim glasom:
   —	Sto hocete od mene sirote?
    —	Nista, draga. Ne bojte se! Nasladujem se gledajuci te vase divne oci! Rekli ste, da pristajete pomagati mi, da olaksamo sudbinu vasega brata i vasega vjerenika .. .
    —	Da, milostivi kneze!... Ali...
    —	Kakav ali? Sto znaci taj ali?
   —	Ali...
    —	Znajte, da im ja mogu sve oprostiti! Sve! Razumi-jete li, sve!... A to ovisi o vasoj volji!... Dakle?
    —	Ja sam spremna da i svoj zivot àrtvujem, ali...
    —	Opet ali! Sto biste htjeli reci, a neda vam se nado-vezati na taj ali?
    —	Ali u postenju samo — izlane sirotica.
    —	U postenju! Ha, ha! U postenju! Sto hocete da time kazete?
    —	Vi to znate, milostivi gospodine!
    —	Kako da ja znadem, sto je to vase postenje, postenje obicnih ljudi! Kakvo postenje moze da bude tu po srijedi! Ne, ne, vi se varate, draga! Tu postenje ne ulazi! Vi cete
152