800
cum minime ignora rent, quam multi, quam graves testes starent in op-posita sententia, kfederunt operam diligenter, ne ab antiquo more Sedis Apostolicae recederent, quae super expositorum liuiusmodi veritate seu falsitate pronuntiare non consuevit (in actis p. 37) atque adeo locum semper ulterius quaerendi ac deeernendi relinquit. Itaque ex causa super 1. articulo non pronunciarunt, designa ri vocibus Tien et Xamti eoeluni corporeum et materiale, aut virtutem quondam ipsis insitam, sed, si isti-vocibus designatur nihil aliud nisi coelum corporeum et visibile, tunc al» iis penitns esse abstinenduin (act. p. 33). Quod nemo prul'Jenter ao vere dictum non fateatur. Similem in caeteris ipsorum responsi» obser-vare prudent fcini et cautionem licet, nec de ceremoniia Sinensibus loqui se protitentur, nisi prout relatae sunt. Item: ’iuxta ea, inquiunt, quae proposita sunt’ et alibi a]>erte declarant; ’nihil certi firmari posse quoad propositiones enuntiatas' (act. p. 27 38) etc., ac ]>roinde minime dubi-tamus, quin citato» modo testes, dum aliter rem exponunt, benigne auscultent.
    Quae cum ita slat, B. Pater, si ncque certior alia »uppetit ad cogno-scendam in praesenti causa veritaitem, quaun testimonium proborum et sapientum, neque tot tantique testes recusari iure possunt, obsecramus ut eorum aliquam rationem habere velit S. V., ac saltern concedere, ut liceat evangelii ministris id usurpare, quod Alexander VII licere ipsis voluit, quod tot sacerdote*, tot antistite», tot vicarii Apostolici, tot religiosi omnium ordinimi viri, tot literati idoctoresque Sinici, quod impe-rator ipse, in ritibus suUe gentis unus omnium instar audiendus, declarant, affirmant, iurant veruni et rectum esse. Cuius tandem testimonium, cuius auctoritas tanta esse potest, ut tot hominibtis doctis, prudentibus. probis, imam in sententi»m couspirantibus anteferri debeat?
    ()mnino speramus, B. Pater, quae S1* V“ prndentia et aequitas est. nunquam fore, ut a poster is dici patiatur, quam causam Alexander VII, Clemens IX, tot suinmi et sanctissimi Pontifices condemnare veriti sunt, imo quam tiftati sunt et amplexi, eandem, licet pluribns quam olim argument is et grnvioribns testimoniis fultam, iiquidiiis et certius tot testium ore dedaratam, per Clementem XI eversam penitus et profiigatam fuisse.
    Non soli, B l‘ater, hue adsumus ad S1" V” prtles provoluti. Xobis-cmn adest innumerabilis christianorum multitudo, quorum lacrimas, gemitìi» et preces ad Sedis Apostolicae solium deferimus. qnippe qui se crudelissimi» exitiis et merissima« persecution! obiiciendos vident, nisi periclitantibns S. V. mature succurrat. En, supplice» ad IUam manus tendunt, et negatam ab alii» opem ut enixe thi gita lit a S- V*. sic ab eius dementia fidenter expectant.
    Quid esse vero causae potest, cur eorum snspiriis et lamentabili Morenti» eedesino mina nonnulli minime moveantur? Cur amplectantur »f ntentiam, nei* siili il iorwa veritati et magi» adversam infestamque religioni? Timent scil.. ne graveni admit laut noxain. si quam approbent Niiperstitioiiem. Laudanms met uni, si ratione probabiliori vel auctori-tate nitatur. At inanem esse met um, et Can »am esse prohabiliorem, testimonia praesentia satis docent. I'ericuluin est, inquiunt. ne quid sta-tuatur pa rum pie. Quid? ne pietà» ipsa fun-1 it us e vastissimo imperio rxtenninctur. periculi nihil est? At reddenda ratio religionis Sedi Ajxi-stolieae divinitus commeiidatae. Nec ’ roldemla vid. erit ratio religioni»,