328 Benedetto XIV. 1740-1758. Capitolo VI. Nè i gesuiti si sentivano colpevoli di disobbedienza. Tre anni prima ancora del pontificato di Benedetto XIV essi riaffermavano — innanzi al loro generale « con tutta l’energia e in tutta sincerità » — la loro « costante docilità, la loro sottomissione rispettosissima e la loro cieca obbedienza » verso tutti i decreti della Santa Sede, specialmente verso i decreti sui riti di Clemente XI. Conforme al loro giuramento, essi osservavano il tutto esattamente sia nell’amministrazione dei sacramenti ai neo-battezzati, sia negli altri obblighi del missionario, « per quanto sta in noi ed è possibile in questi tempi così difficili e dati i pericoli continui della persecuzione ».1 ne pouvait obtenir non plus (en 1733) des Jésuites de sa juridiction qu'ils tissent le serment contre les rites et qu'ils exerçassent le ministère» (Journal de M. Connut (leggi: Commini M. E. <)p. cit. [Mémoire* de la Congr.] VII 30oi Sia i gesuiti avevano giil da tempo prima del 1733 prestato giuramento e ripresa la cura d’anime. Lo cose saranno dunque come segue: quando Snnz chi«»1 ai gesuiti aiuto per Ftikiën essi si rifiutarono all'entrata in un nuovo vicariat" di prestare di nuovo il giuramento e piuttosto rinunciarono alla cura d’anime In FuklPn. Sulla questione: « ut rum unica praestatlo iuramentl eoram un« episcopo vel vicario a post, sufficiat prò missionariis ex uno in alterum vicariatimi transeuntilius, au eoram omni novo vicario apost. debeat renova ri ». cfr. Archivio di Propaganda, loc. cit. 1741-1743, geriti. rif. Congr. n. I) (vedi anche n. 82, 7 giugno 1742) ; inoltre CoUect. dr l‘rop. X- *'**" meute XI f. r. edita et consfituta fuerunt. Quae quldem omnia integre, ex»1 et ad amussim luxta iuramentum alias n nobls praestituui et iteratas sacri"* contestât iones observa mus et exequimur in sacra inentorum erga neophyt**1 administratione caeterisque missionsriorum functinnious r.tque exercitlls. quantum in nobls est et dlflicillimis lilsce temporibus iuter assidua pereecution"1” IH-ricula fieri potest. Atipie lu praefato sensu assertaque obedieutia cum divin*’ auxllio perstabimus seni per. Peklnl 14. .Mnìl 1737». Seguono le firme di 31 suiti ; poi : « Et ego l’hilippus Sibin Societatis Iesu Visitator provlnclarum lai"' ttleae et Sinarum testor. umnes supramemoratas stibscrlptiones esse autour*’ phas, eideinque professioni, déclaration!, protestatlonl nostra e cum oninit' " articulls. puuctis. dausulis in ea contentis sincere eoram Domino etiani scribo. Ha«1 sunt, quae onines tlrmlter tenetnus, haec docenms, haec chrlstiJ,,1*< nostrae cura e commenda tis per nos et catecistas nostro«, quoad po»*uui'>* inculcanius ; et si qnls ex nostri» l'atribus contrarlum aliqnid supradi',;l' tVnstltutlonl démentis XI docere praestnneret. qnod Deus avertat. eum t*®' qnam non genuinum Societatis nostrae lilinm niente respnimus. animo 3-l‘ r namur. Humilllme interim et enixe suppiicamus adm. Reverendae Paterni-tati V.. ut sineerae buie protestatlonl et deelarationl nostrae omnem Hd*® adhll>ere ne dubitet... Macai 12. Dee. 1737. Fililippus Sibin m. p. ». A r c b • T *0 di P r o p a g a n d a, loc. cit. 1737-1740. Scritl. rif. Congr. 22 n. 5.