Documenti inediti e comunicazioni d’archivi. N. 90.
649
    Accennando al corso degli studi, l’autore ci riferisce del zelo di Fra Felice quanto segue: « Narra bat inter familiares, cum eos ad prae-sentes tolerandas angustias hilarius hortaretur iam cardinalis, se non semel... noctes ipsas libris connnodatis lectitandis stantem ad lucemas quae publice in coenobio ardent in angulis vigilasse, iis nonnunquam absunipto oleo extinctis ad eas, quae in templis sanctissimae Euclia-ristiae praelucent, confugisse ».
Cap. V. «Assisii disputator, Romae concionator et vulgo et principibus
viris mire placet ».
    Precisa descrizione della disputa di Assisi. «Ex eo die Carpensis Montalti patricinium suscepit neque nisi vita deserente deposuit ». Carpi
10	protesse contro l’invidia dei suoi compagni di Ordine, che si rivelò per la prima volta nel 1550. Le prediche a Camerino gli procurarono tale una fama, che gli abitanti di Beiforte, dove egli fu di passaggio durante
11	viaggio, lo costrinsero, a predicare ivi tre volte. « Sesiuni venit pau-eisque concionibus ita Picenum sui nominis fama complevit, ut in Ro-manas quoque aures incurreret». Maggior risultato delle prediche in Roma. « Maior expectatione visus Felix usque adeo, ut amplum quamvis SS. Apostolorum Romae templum confluentem multitudinem non caperei, quare pulpita circumquaque, ex quibus audiretur, exstructa ».
Cap. VI. « Montalto cum Ghislerio Alexandrino iungendae familiaritatis occasio.
    ... Mos erat Montalto, sive ex evangelii explicandi sive ex moris christiani formandi occasione catholicae veritatis effatis in loco oratio-nem inspergere iamque mediani quadragesimam emensus feliciter tenebat cursum, cum concionem maxime meditanti libellus apte complioatus obsi-gnatusque a socio affertur illi inscriptus. Eum in ipso suggestu repertum a se socius affirmabat, dum quod diligentes solent concionatorum socii locum ante concionem lustrat. Credidit uterque litteras esse egeni ali-cuius egestati suae subsidium ab auditorum misericordia per codicillos postulanti» prohibente verecundia ut assolet, ne manifestus recederei. Itaque ne resignatum quidem socio reddit iusso, ut qui mos est Italicis concionatoribus, post captarli in media oratione quietem, inter libellos reliquos multitudini recitandos, hunc quoque redderet. Iam priorem ora -tionis partem exegerat, cum oblatum libellum resignat ac tacitus, ut populo summam exponat, legere incipit. Prudentiae ac fortitudinis insigne opus fuit nihil eo perlecto conturbari. Vecors enim et stolide im-pium scriptum erat; quotquot ad earn diem catholicae fidei dogmata Montaltus pro concione affirmarat, ordine collecta continebat singu-lisque id tantum addebat litteris grandioribus : Mentiris. Complicatum dissimulanter libellum, sed ita, ut consternationis manifestus multis esset, ad pectus demittit, orationemque brevi praecisam, paucis absolvit. TJbi in cubiculum se recepii, nihil prius quam socium ad fr. Michaelem Ghislerium, sacrorum in haeresim quaesitorum primarium ministrum, cum libello ablegat. Quaque ilium ratione turn reperisset tum ad se detulisset, narrare iubet. Nulla mora fuit. Ut erat Gliislerius in iis, quae ad christianae fidei tuendam integritatem pertinebant, ardentis animi,