feriorni« i da ovi superiomi narodi imadu pravo i duznost, da svoje superiorne odlike nametnu poko-renim narodima i da njima vladaju, jer je sa gle-dista tih teorija sloboda privilegij samo superiornih rasa, samo gospodujuéih skupina.
   Daljnja je misao vodilja prof. Stanojeviéa, da je etnicko osvajanje sa strane Srba prethodilo politic-kom osvajanju i da je nacin etnickog i drzavnog si-renja srpskog plemena bio u svim slucajevima sli-can: »Prvo su stocari silazili sa svojih planina i potiskivali su staro stanovnistvo iz njihovih stani-èta, sa planina i iz zupnih predela, pa su ih onda oni zauzimali. Sa njima, ili odmah za njima, dolazilo je ratarsko stanovnistvo, ali su se, uz to, sami stocari vremenom, bar delimice pretvarali u ratare, te krcili sumu i poceli obradivati zemlju. Kad je na taj nacin etnicki, naravno nesvesno, spremljen teren, dolazila je drzavna ofenziva da utvrdi i tako reci da ozakoni ono sto je dotle vec bilo ucinjeno: poseda-nje nove teritorije srpskim zivljem«8).
   Prof. Stanojevic priznaje, da je za vrijeme tih osvajanja bilo i kultumog mijesanja, ali ako je srp-sko pleme posjedovalo superiorne «Bobine, onda je sasvim logicki opravdano, kad prof. Stanojevié tvrdi, da je kod tog mijesanja »srpsko pleme u krajevima koje je zauzelo, starincima, koje je tamo zateklo, mnogo vise dalo i naturilo svojih osobina, nego sto ih je od njih primilo«7). Prof. Stanojevié tu misao narocito naglasava kad govori o srpskom prodiranju sredinom XII. vijeka u Vardarsku do-
    «) Ib. str. 5.
    7)	Ib. str. 3.
216