Dinarci« pa kazu da se »primjeri Goethea, Beetho-vena, Petoffija, Hegela, i mnogih drugih mogu na-vesti u potvrdu toga«.53) Ali od narocita je interesa, da su mnogi pokusali iskoristiti Cvijicevu teo-riju u politicke svrhe. Htjeli su naime upotrijebiti Cvijicevu teoriju kao opravdanje centralistickog ure-denja drzave i hegemonije jednog dijela juznih Sla-vena nad ostalima; jer ako je Dinarski tip zaista superioran, onda tom tipu pripada i kulturno i po-liticko vodstvo na Balkanu.
   Tako na pr. Sv. Stefanovic tvrdi ovo: »posle razbijanja turske i austrijske imperije, Jugosloven-ski narodi nalaze se pred jednom velikom historij-skom misijom sa cijim ispunjenjem imaju da se afirmiraju u kulturnoj historiji covecanstva. Ta misija u nacionalnom pogledu znaci siaviziranje ovih krajeva Evrope, u rasnom pogledu znaci afir-miranje u kulturi Evrope jednog boljeg, viseg, he-rojskog i humanog u isti mah, dinarskog tipa co-veka... Mora doista izgledati znacajno, da bas oni krajevi Jugoslavije pokazuju najvisi krvni indeks, gde su drzavotvorne sile, kao u prcslosti, tako i u novim dobima sve do sadasnjih daña, najvidnije dejstvovale i dejstvuju .. .«14)
   Kao svi drugi rasni teoreticari, tako su i Cvijic i nJegovi nasljednici napravili osnovnu pogrjesku u tome, sto su pokusali da psihicke osobine povezu sa fizickim tipom ljudi i da ih tako utvrde kao na-sljedive i nepromjenljive. Medutim sve ono, sto se
    13)	Sv. Stefanovié, O rasnom pitaniu kao kultumom 1 nacionalnom problemu u Jugoslaviji, Letopis Matice Srpske, Jan.—Febr. 1936.
    14)	Op. cit.
180