rv.
   Kod ñas je dosla do osobite vaznosti teorija o superiornosti Dinaraca, koju je narocito obradio Jovan Cvijic. Dinarski tip ili kako ga neki zovu Ilirski tip, pripada, prema klasifikaciji Sergi-a, Eura-zijskoj skupini Bijelaca, kojoj jos pripadaju i Al-pinci, Iranci i Armenoidi. Taj tip je opisan kao: mrsav, visok, duga lica, siroke brahicefalne glave, ravna zatiljka, tamne kose, zagasite boje koze, i narocito duga, uska i konveksna nosa sa visokim mostom, a moze se naci na obje obale Sjevernog Jadrana, u Dinarsko-Ilirskim gorama, u juznoj Poljskoj, u nekim dijelovima Njemacke i u Sleskoj.
   Cvijic je narocito isticao drustvenu i ekonomsku organizaciju ovcg tipa, koji da je organiziran u pa-trijarhalnim porodicama i plemenima. Zatim je Cvijic isticao uzajamnu naklonost i medusobno eko-nomsko pomaganje Dinaraca; osobito stovanje pre-daka, a narocito obicaj krsne slave. Cvijic je isticao njihovu nacionalnu svijest i nacionalnu zadacu i konacno njihove intelektualne sposobnosti, koje su narocito razvijene samo kod istaknutih pojedinaca. Sve sto je i kod Hrvata i kod Srba i kod Slove-naca »najbolje«, po misljenju Cvijicevu je dinarski tip. Tako Cvijic u dinarski tip ubraja Karadorda, Milosa Obrenovica, Vuka Karadzica, Njegosa, Rac-koga, Kopitara, Mazuranica, Miklosica i Preserna.12)
   Neki sljedbenici Cvijicevi idu jos i dalje pa tvrde, da su »neki od najvisih genija covjecanstva imali jake i znatne dinarske primjese ili su bili cisti
i2)	Jovan Cvijié, Balkansko Poluostrvo, Beograd, 1931.
179