J70 PERMES MIR DITES NE DIMER
    Ne vazhuam rrugën i’ one dhe, dyke; lënë më të mëngiër malet e Domit dhe më të; djathië malet e Këmëzës, arrime në Manastirin e Kahvarit, i cùi ësh:ë nonj’a pesëmbëdhjeiê minuta lark prej katundit.
    Kafshët ndaluan n’ obor të “Qelcs” edhe xhandari i bên zë shërbëiorit. Atë ças na del një burrë i shkuar nga mosha dhe me fytyrff shenju! Nuk qesh, duart i mban në zemër, dhe me zi e hap gojën për të folur. Xhandari i flet për mi qcllimin e ardhjes t’ onë dhe mora vesh-se s’ kish qef të an presë. “S’ kam vent për kafshët,” ja bënte; “Ksshta dhe bari si '¿am s! mrrinë për bagëiin e Qelës.” Në fjal’e sipër na. çîaqei edhe njè tjatër shcrbëiorr qe nië djaiosh, noaja katëimbëdhjetë vjtç dhe me nur të qe* shur; s’ish tip fariseu si plaku. Po na shëkon ¡se jemi në shtrëngicë për kafshët dhe hidhetme ajëherë: “Zorëni, ucë kam me u gjet një vënt për dy mushka, edhe të tjerat munnin me fjet në katum”.
    Plaku më vete nofta s’ pëlqeu mentimin e djalit zemër - bardhë, po u detyrua të vepërojë pas këtij suzhestioni.
     Dy nga qiraxhinjtë s’ dëshironin të venë në Kali var sepse, thoshin, do mbeteshin përjashta.. Pastaj mora vesh se Kalivarasit edhe OroshasàK muk bëjnë pritjetë mira mytyele.