.138 PERMES MIRDITES NE DIMER
Mustaf Asllani, djal i ri,
Ka rrok hut’ ka rrok aliti,
N’ at’ ßerish po don me hi;
Nata terr e toka brij,
Shpin e Nocit mir’ s’e di;
Kur i kan shku Nocit ke dera*,
Një çaush me shtat nefera Ti Noe Marku dii ke dera,
Dil ne der, kuvfnno me mue; Kajmakami na ka çue,
Na me t’ xanë jo me t’damtue;
Pese dakika me u mennue.
Nat’ e madhe me ka qillue.
Kur del Noci në shtek t’ oboritr Më nnihmo nata e Shën Kollit,
Në nnihmo Zot të baj gajret,
Të vras zapiit e të pështoj vet,
Se për babèn s’ po kam dert,
I ka pas ardhë vakti me dek,
I ka pas mushun ’i qint vjet.
Bini djelm se vram Hidrizin,
Bini djelm no ’i t’ a mysim,
Të nnerojm vedin t’ nnerojaië fisinU
Ç’ ay Nnue Marku, djal i ri,
Kap sopaiën çel do dhi,
.N’ grykat të Gjajmit du me hi