36 PERMES MIRDITES NE DIMER
« mëngjër mi supin t’ im dhe dyke thënë fra-zat e sipërme, uBj kryec e tij dhe pjekin tëm-plat »’ ona, mg pare njërën dhe pas'aj tjatrën. Ishte e para përshëndoshje M ird ita se !
    Siç qemë t€ lodhur u ulëm mi cagurrè dhe ndenjmë oonj’a dhjetë minuta. Xhandari uxori kuiin’ e ili pe paloni dhe na dha qé té dredhim rga një cigare. Edhe ne i dhamé cigare t’ ha--xírta.
    Këtu e ndruam xhandarin e Kallmetft dhe oiuarm një të ri. Ky ish Mirdiias, një burr’ i fcëndëshmë e i shpejtë, dhe quhej Simon. Me këtë mik pfrpara, ja muarm për n’ Ungrej K.u do lë rinim disa dit. Udh¿s Simoni më fliste ani zakonet e vër.dit.
    Gjiihcnjë po ndiqnin ujët e Dibrit, dyke lene prapa male edhe kodra të cilat kishin pataje melankolike. Pas ca orë rami né Fregne. Prej këtij katundi vazhduam rrugën tonë për nr Ungrej, ku arritmë mjaft von.
    Simoni na shpuri drejt ke Hrn’ i Ungrejt. Me të arrirë atje, na del i zot’ 1 dugajës dhe na thotë “Urdhnom! Urdhnonil” Kynafutnënjë dhomë përdhesë ku kish bërë një zjar trazmê. Vatra qe në mes dhe reih e përqark përdhë qenë sti'ruar disa drasa; mi to flinin udhëiarët. Mi x}ar€ po z¡ente një poçe dhe në tavan varej anishi i kripur.