74 PERMHS MIRDITES NE DIMER
gane”. Pastaj më propozon edhe gjësent tjatërr “S’ mua me i thanë me më çu prej Atnerike nji tyrbi? Ucë po i fai diçka.” Edhe këtë shpresë ja preva, dyke i thënë se këta miq të huaj nuk ishin milionarë siç e pándente miku i im modem. Për fat të mire arrime ke vau i Fanit të Math dhe kështu u ndamë atje me një mijë fjalë t’ ëmbêla! Më mërziti me ato fjaie, pa kisha frikë se mos mendja e tij i pill te edhe të tjtra t’ asaj nature.
    Për fa: të mirë uja e Fanit nuk ish shumë* tjatërsoj do të mos munrnim të kaIojmë vaun t cili në disa vënde ish edhe i feüë. Kishim frikë se mos ns merte no një mushkë me gjithë instrumentât pa të cilat s’ bënim as një çap.
   Me tik tak nè zemër — i meren menti? njeriut kur eshtë mi kafshë edhe kalon një ujë me rëmbim! — duallm për tej Fanit kaluar. Qi-raxhinjtë e kapèrxyen dyke qcnë të çveshur gjer në mes.
    Prej vaut filluam t’ ja marim të përpjetës edhe duallm në Gojan, ku gjejmë udhës një plak copë copë; mi këtë burrë îë rojerë do fias në një tjatër kaptinë. Dyke lënë më të mën-gjër bjeshkën e Gojanit edhe majëne Suçelit p» vinim më të lartër gjithëmonë edhe u afërohe-Bhim kufive Pukë - Mirditë.
    Qiraxhinjtë tani po mërziteshin edhe më