KRESHTE — RRAPES	5T
Tpërjashta dhe me një here i rekomandova miqt e huaj. Aiëhere na shpu i në një odë në katin e parë, dhe na bënë një zjar fort të math. Në kllanikun e bukur kishin vënë dru pe pislie, ne cilët bënin një flagë të madhe. Oda ka qënë e thjeshië po e paster, dhe ish sh ruar me njê mutaf. Ndeajmë në frona dhe jo përdhê si pas .zakonii të moç^è. Mi mur ishin varur cj push-kë të trimave dhe njê fotografi e madhe.
    Rime pakëzë edhe na vinë dy fëmijë të ve-gjët ie Kapedanit. cë cilët na zenë për dore. Një çtpke fyiyrë-bardhë dhe me floke ari i tho-shin Bardhë. Qe e veshur me fus aokë të bar-dhë, me xhamadankë pe kadyreje e me opinga pe ltkure dhe ish e shkafët dhe e shpejtë si një dhi e vogël e malit
     Nië trim na solli kafetë, dhe atë ças hyri një plakè, tt clën Kapedani na e rekomandoj për nënën e tj. Erdhi e na zuri për dore, A-merikanët dyke i pyetur me një zë t’ ëmbël: * A jini, si jini? a jini loih? a kini mujtr” Qe veshur mirë dfie në fytyrên e saj ptkiuroheshe remera e mirë. Kish të parit e një zonjë të madhe buj tre ndcnëse e ri ur në Malesi. E la dho dhën me zemer ne dore dhe pastaj hyri një tja— ter zoijë e madhe nga trupi. K;o ish gruaja e kapedanit.
    Nd<njmë sa ndenjmë në këtë odë edhe