448 PERMES MIRDITES NE DIMER1
grafidhe të bëhemi gatl për udhë. Zefi me sho-tkë ngarkoj kuajt dhe Amerikani më dh* disa korona që t’ ja jap të zott shtëpisë p!r fëmijêt-Të tjerët u përshëndoshnë me mikun ironë edhe pastaj unë i futa në dorë dhuraiën e vogëU “Për të tan bezdin që pata un?, sikur edhe 70 korona të më kishit fal, un s’ e fironja odën.” M’ u duk sikur më ra çatia mi kokë kur dëgjo-va këto f;alë nga një burrë të Mirditës; “Edhe ne vëndi me nam për pritj; të mire”, thashëmë vete, “Nisnë të prishin ato zakone të bukura për të cilat Shqipëtari është kaq kryelartëi! Edhe këtu filloj të ryjë fryma tregëtart!” Na 1 tha kë'o fjalë nofta sepse do t’a kishin bezd sur edhe tjatër herë me qënë se shtëpiae tij bie në rrugë, është m’e afërmja, dhï m*e mira në Simon, Fështirësia m’ e madhe kur vete si mik në Mirditë është se s’ munt të bësh pazarllëk. Me qënë se miku të bën nder dyke të pritur mirë, e konsideron si një nder të math kur u fal gjësent fëmijëver.
     E lamë këtë vënttregëtar dhe, passi kapër- | xyem ujën e Simonit, ja muarm qafës së Valme-rit, ramë ke ura e Fanitte vaut math, hipmë në shkallën e madhe të Shpalit, dhe pastaj arrimë ke kisha e Shpalit, vëndi i famïshmC për ku- 1 vëndin e përfaqësonjëzve të pesë bajrakëve. Kl* isha është goditur mi një shesh jo edhe aq t£