62 FERMES MIROITES NE DIMER
   Numuri édhe s’ ish mbushur, kè'shru që ishim të detyruar të presim edhe për të titre burra. Djeili kish shkrepur në majë të malii edl e mi kodrat e bukura t’ Ooshit, dhe filluam të nx erm ca foiografi SUundër edhe në Rras, një trim na u b? merak pas pus'nkës të Amerikanit, dhe kish qef t’ a zbrazc një herë. Miku i huaj ja dha me kènaqësi, dhe burri ynë vuri nlshan më një gurr, té ci I ; n e bëri copë copë. Të shuajnë me pushkë maiësorëi! Në të shkreurite sipér të pushkës del e trembur në* na e Kapedanit t cila pyei: “Ç’ âsni kjo pU'hkë?” Si mostrembesh e giora nênë! Kush e ai sa gië-ra të tmershme i kishin parësy»!
    Do ¡ë k shim ndëniur mjaftë k-hë n’Orosh, mirëpo nga frika se mos zune nonjë dborë e madhe, vëndosmë të lemë shtëpin’ e Kapedanit. Posta tjatër qe Fani.
    Zefi po grindeshe se s’ kish dëshirë të vazhdojë edhe më, ktshtu që u nevoitmë të marim qirsxhinj të rinj nga Oroshi. Kërë ja de-tyrojmë Kapedanit, i csli pati mirësinë të bëjë urdhër për tri mushka.
    Burrat e rinj mblodhë teshat t’ ona, shpë-tuam nga Zefi, dhe pas ai u bëmë gati për ni-sje. Përshëndoshmë dhe falenderuam Kapeda-nin për pritien e mirë që na bëri, edhe Ameri-kani u fali fëmijëvet me anën e trimit ca para si pas zakonit të vëndit. S’ e bëmë direkt sa<