124 PERMES MIRDITES NE DIMER
per të sharit e babës dhe të nanës, për të vra~ rit e mikut, për çestje nderi, fërrëmbim gru-aje, për të dhënit zjar sntëpis, për rahje në publik, për vjedhje të giàs, etj. Padrejtësitë më të vogla, për shëmbëll të zënit te vijës t’ ujit, të lojturit nga vëndi të gurrëve kufiarë etj, të cilat munt të regutloheshin miqësisht me anën e pleqnis, shumë herë dhe këto shkakëtonin vras-je. Kjo vinte nga gjaknxehtësia, disa herë edhe nga mos kënaqësia e një pale prej vëndimit të dhenë nga pleqnia.
    Vrasja atëhere munt të bëheshe hoptas, në të zen’ e sipër, me pritë dyke qënë vetë ose me shokë ay të cilit ju bë padrejtësia, dhe fundazi dyke vënë personate tjerë. Gjëja m’ endershme ka qënë që hasmit të dilnn bail për bail.
    Bëhej vras;a dhe e lypte burrnia që, për të mos u marë më qafë tjatër njeri, vrasësi të laj monte shtëpin e të vramit, Brenda njëzet e katër orëve farëfisi i vrasësit duhej të ruheshe se më ç’do minuië munt të vntcshe prej farëfisi t të të vramit. Nuk mereshe para sysn a munt të qe fosnjë a plak. Nga ana tjatër, gruaja nuk aiakoheshe. Pas kslimit të kësaj kohe ndi-qeshe dora vetë ose nonjë mashkuli i shtëpis. Shiëpia e të vramit e konsideronte veten e saj si të çnderuar deri sa te mos tante turpin me anën e një vrasjeje në shiëpinë kundrështarfi'