156
FRANCESCO PALI,
290
exorta conspectum terrae ade-mit, et ventus premente nebula cecidit. . . Itaque ancoras. . .iecere. Ubi inluxit, ventus idem coortus nebula disiecta aperuit omnia Afri-cae litora. Scipio, quod esset pro-ximum promunturium, percuncta-tus cum Pulchri promunturium id vocari audisset, « placet omen » inquit; «hue dirigite naves». Eo classis decurrit, copiaeque omnes in terram expositae sunt.
ait si iubeat eo dirigi. Videbat enim vim ventorum orili, conti-nueque addi et mare in maximam tempestatem concitari. Cui cum Scanderbegus annuisset (erat enim autumno tempore) classis omnis portum intravit. Quo iactis fir-matisque anchoris intervallo octo dierum ibidem commorati sunt ob ingentem procellam, vim vento-rum et maris tempestatem. Qua sedata vento secundo flante, post rem divinam peractam (erat autem sub matutino tempore) sole iam orto et levatis anchoris, naves omnes e portu solverunt, quae per totam ilam diem cum nocte se-quenti navigarunt. Ubi vero illu-xit, omnia littora Appuliae appa-ruerunt. Scanderbegus, quae esset proxima terra percunctatus, cum Montem Sancti Angeli is vocari audisset, « placet » inquit « huc dirigite naves ; est enim mihi Ar-changelus Michael pervenerandus». Qui ut in conspectu terra fuit, praecatus Deum, uti bono suo so-ciorumque Appuliam viderit dare, velia iussit, classisque decurrit, brevi temporis spatio terrae appli-cuit, ubi postea ipse cum archiepiscopo et quibusdam militibus e navibus desiliens.speculatores prae-misit, ut sicubi hostes viderent illi renunciarent. Qui ad eum re-versi, non procul abesse nuncia-runt. Scanderbegus interim sumpto cibo refocillatisque corporibus, cum suis ad naves rediit et Baretim oppidum versus, navibus cursum [f. 126] dirigere iussit. Quae dum secundo vento navigant Baretis oppidum intrarunt ; copiae omnes in terram expositae sunt.