imaju, da se tako odrze ili da padnu. Od interesa je, da su se ozbiljno postavljale samo prve dvije alternative, a da se na cetvrtu nije uopce ni mislilo. Hr-vatska, za hrvatske staleze, to su bili oni. To su bili njihovi gradovi, njihove zemlje, ribnjaci, mlinovi. stupe, vinogradi i prese, njihovi kmetovi, njihove crkve i njihovi oltari, njihove grobnice i njihova ime-na. Da Hrvatska moze biti nesto i van njih, nisu mogli ni zamisliti. Oni su trazili rjesenja, koja ce osi-gurati njihove posjede i sve njihovo vlasnistvo. Iz-nosi se, da je najjaca glava i najbolji vojnik u ta-dasnjem plemstvu, ban Krsto Frankopan, pristao uz Zapolju, jer se nadao, da ce mu Zapolja dati Senj.';) U pismu, koje je on pisao (29. IX. 1526.) iz Kopriv-nice Zuan Antoniu Dandolu u Veneciju, o raskrscu, na kojemu se nasla Hrvatska, javlja, da su njega (Frankopana), prosle nedjelje »Signori Schiavi«, sla-vonska gospoda na opcem saboru, na kome su bila sva gospoda, izabrali »svojim braniteljem i vodom« (guvernatore) »dajuci po dukat od ognjista« u tu svrhu. Frankopan javlja dalje, da »nadvojvoda Ferdinand skuplja u brzini svoje ljude i namjerava da zaposjedne ovu kraljevinu oruzanom rukom o cemu su se sva gospoda, plemstvo i narod, jednoglasno iz-javili, da ce se prije predati Turcima nego da budu pod Nijemcima«.7) Ali ima u tome pismu i pasus
   0) Venecijanski uhoda Hrvat Luka (Luca Corvato, ima i uhoda Ivan Corvato) javlja 1. decembra 1526: »El-conte Cristophoro Frangepani... e andato dal vayvoda, con el quale per avanti havea bona amicitia, e se tien per certo, che esso vayvoda gli dara Segna e gli fara qualche altro bene«. »Grof Kristofor Frankopan otisao je sa vojvodom, s kojim je od prije bio u dobrom prijatelj-stvu, pa se drzi za sigurno, da ce mu vojvoda dati Senj
i	uciniti druge usluge«. Dnevnik Sanuda, Starine 15, str. 183.
    7) Tekst pisma Starine 15, str. 180—181.
45