za sebe. Vodi diskusiju sa jezuitima u Fuldi, ali oni nece javni kolokvij nego Tischgespräch. Smjesta pise Vlacic brosuru kao osnovu za diskusiju.
    1573.	juna mjeseca Vlacic sa cijelom obitelju se sklanja u zenski samostan Bijelih Gospoda u Frankfurtu na Majni. Ovaj Samostan u velikoj zgradi na zapadnom dijelu grada, blizu Majne i blizu grad-ske vijecnice, u ulici koja jos i danas (1936) nosi ime po njemu (Weissfrauen-strasse) bio je sa reforma-cijom presao u protestanske ruke i njime je uprav-Ijala kao priorica Katherina von Meerfeld. Prihodi samostana upotrebljavani su u korist udova i siro-cadi zasluznih gradana. Samostan je neki uboski dom. Odlucna priorica primila je Vlacica i cijelu nje-govu obitelj u samostan bez dozvole gradskog senata i drzala ih zaklonjene tu dvije godine, sve do Vlaci-ceve smrti. Ovo je zadnje skloniste Vlacicevo. On ce jos lutati, ali se nece seliti. Nesumnjivo su pri tom uzimanju Vlacica i njegovih pod zastitu samostana mnogo doprinijeli pristase Vlacicevi, frankfurtski pastori Hartmann Beyer i Matija Ritter. Sto pedeset godina kasnije, kad protestanti budu sasvim rehabi-litirali Vlacica, jedan drugi Ritter iz Frankfurta, Johann Balthasar, izdat ce prvi za Vlacica pozitivnu biografiju, koja ce u kratko vrijeme doziviti dva iz-danja (1723. i 1725.).
    1573.	decembra na pritisak saskog kneza Augusta hoce Vlacica da protjeraju i iz Frankfurta. Priorica ga skriva, a i on bjezi kad moze iz grada. Zovu ga na opcinu, u cuvenu palacu Römer, udaljenu tek nekoliko stotina koracaja od samostana, ali on se ne javlja. Vlacic moli pismeno da ga puste u samostanu, njegova zena takoder trazi obzira prema njenoj sit-noj djeci, sa kojom nezna kud ce po zimi. Priorica vodi odlucnu borbu za Vlacica. Vlacic upucuje ocaj-no pismo na luteransko svecenstvo. Ali vise nego sto moli, Vlacic proklinje. Pred kraj zivota, u ocaj-nom stanju, sa mnogo djece i uvijek novom sitnom
82