pri éemu rimski patrijarha dobiva prvi rang, cari-gradski odmah za njime, a ostali su u rangu nizi. Tako crkva od prvih idealnih stanja pada sve na nize. Mjesto evandelja dolaze do izrazaja propisi crkveni, koje donose crkveni dostojanstvenici, crkva napusta duhovan teren i prelazi u svjetovni, crkva postaje bogatija, njeni dostojanstvenici nose se luk-suzno i zive luksuzno, udaljujuci se sve vise i od zi-vota prvih krscana i od mase savremene krscanske sirotinje. U formiranju papizma dolazi pad crkve naj-jace do izrazaja. Crkva se odmece od evandelja, na-mece svoju moc svjetovnoj vlasti, papa postaje Anti-krist, kako ga zovu po pravilu reformatori Luthero-vog i Vlacicevog doba.
    Ideja reformacije je bila da obnovi staru prvo-bitnu crkvu krscansku, sa njenim demokratskim uredenjem, sa jednakoscu brace, da se vrate na prvo-bitnu jednostavnost obreda, propovjedi, zajednickog pjevanja i zajednicke molitve. Najiskrenije prote-stantske glave sebe zamisljaju kao prve krscane, u ulozi prvih ucitelja i stvaraoca crkve. Vlacié je mo-zda najinteresantnija takova pojava. On je nosen vizijom da su Luther i on direktni nasljednici apostola Pavia, da pravu crkvu stvaraju bas oni, koji prolaze kroz zivotne opasnosti, koji su gonjeni, koji oskudijevaju, ljudi tanka vrata, mrsava lica u profe-sorskim pelerinama i niskim kapama, a ne debeli kardinali i pape, u somotu i svili, okiceni zlatom, sto provode zivot u knezevskim zamkovima. I kako su sebe zamisljali neposrednim nasljednicima prvih krséana, tako su oni projicirali svoje konkretno sta-nje, i stanje protestantske crkve 16. stoljeca natrag u vrijeme prvih triju vjekova krscanstva i zamisljali su da je prva krscanska crkva po svòme ureden ju i svojim odnosima morala izgledati onako kako je i7-gledala protestantska crkva hiljadu dvijesta godina kasnije.
127