misljao na sjedinjenje crkava, protestantske i kato-licke crkve na taj nacin, da jedan opci katolicko-protestantski koncil rijesi sporna pitanja, priblizi ka-tolicka i protestantska gledista, reformira reforma-ciju i reformira djelimicno i katolicku crkvu, nade tako neku srednju liniju. Protestanti nisu htjeli da dodu na tridentinski koncil i sad su lezali pred careni tuceni do nogu, sa duhovnim centrom prote-stantizma Wittenbergom okupiranim od ceta koje su bile u carskim sluzbama. Pobjednik u ratu, car je jpak ostao pri svom prvobitnom planu za kompro-mis. On je dao da mu prvo jedan katolicki biskup iz-radi formulu za sporazurn, da tu formulu kasnije pretresu i stiliziraju po jedan predstavnik katolika i protestanata (opet jedan drugi katolicki biskup, a od protestanata mlaki i ambiciozni Agricola). Takva formula sporazuma je data obim stranama u diskusi ju. Obje strane, i Rim i protestanti bili su sa njom nezadovoljni. Papa Pavao III. je smatrao da car sebi uzurpira pravo koje njemu pripada, protestanti su sporazum odbijali za to sto sadrzi i suvise kato-lickih zabluda. I teolozi u Wittenbergu su odbili u prvi mah formulu sporazuma. Stalezi u Augsburgu su tu formulu na carev pritisak ipak primili. To je bio taj cuveni zakon, koji je poznat pod imenom interima. Taj zakon, proglasen je 1548., odreduje, da ce se crkveni poslovi rjesavati na jednome zajednic-kom unijatskom koncilu katolicko-protestantskom. Do tada prestaju sve akcije protestantske, ostaje ne-sto medu protestantima, sto je donijela reformacija (svecenicki brak), ali se mnogi katolicki obredi za-vode ponovno (misa, odijela, svijece, zvonjenje, po-dizanja), vraca se krizma i pomazanje i iskljucuju se njemacke protestantske crkvene pjesme iz crkve-nih obreda, i si. Car je neke plemice pridobio za interni mitom (Branderburski knez je dobio 16.000 forniti), druge obecanjima, dok je gradove htio da pridobije silom. Carski zakon i odluke staleza mo-
102