4. Da profesor Fancev ostavlja da profesor Siáic odluci da li je on (Fancev) opravdano zamjerio onu neukusnost na racun hrvatske nauke.
    O	»historijskim netocnostima« nema dakle ni-gdje govora.
    Ali iz svega gomjega ipak se ne vidi pravi uzrok zbog kojega nije »Flacius« primljen. To nisu ni »hi-storijske netocnosti«, jer u koliko se one odnose na Vlacicev zivot i djela, njih profesor Fancev i ne bi mogao da pronade. Razlog nije ni onaj naveden u tocci pod 1., jer koliko sam obavijesten, izdavaé DHK bi rado izdao »Flaciusa«.
    Tendenciozna i neukusna napomena moja na racun cjelokupne hrvatske nauke odnosi se, koliko sam mogu da prosudim, na ovo: U zadnjoj glavi »Flaciusa« iznosim da je hrvatski protestantizam ne-dovoljno istrazen, da su dosljedan pozitivan stav prema protestantizmu zauzimali samo Hrvati ili Slo-venci koji zive u inozemstvu (Kostrencic, Murko) i da pozitivno gledanje na hrvatski protestantizam iza-ziva reakciju protureformacije doma.
    Jedini i pravi uzrok sto je DHK odbilo izdava-nje »Flaciusa« nalazim u tome, sto se kultuma ori-jentacija DHK krece danas na liniji, koja nije Vla-ciceva. U ostalom u danasnjem zbivanju evropskom takva orijentacija je suvremena, a takva situacija samo pojacava aktuelnost Vlacicevih misaonih kon-strukcija.
     Vlacic je bio racionalist. To je jedan rijedak kri-tican um, koji svuda trazi konkretnu i pozitivnu spoznaju, sto znaci u historijskim proucavanjima iz-vore i cinjenice. Uza sve to njegova kriticnost i skep-sa, kad istrazuje dokumente, ne slabi njegovu nepo-kolebivu vjeru i cvrstinu uvjerenja. On je jedan od prvih velikih Slavena, koji u sebi sjedinjuju misao i akciju.
    Nije samo racionalist, nego je Vlacic i odlucan
XVI