incògnita
— 460 —
incomodare
incògnita, f. (mat.) nepoznata (ko-liiina).
incògnito, ag. nepoznat, neprimje-tan, pod drugim imenom. Il av. neprimjetno, nepoznato; viaggiare (in) —, putovati nepoznat; desidero rimanere —, ìelim ostati nepoznat; ciò rimase —, nije se za to doznalo. || m. neznanik. incoiato, m. zaviiajno pravo, pri-padnost; certificato d’ —, svje-dodzba o pripadnosti; deficiente d’—, bez pripadnosti, bez zavi-Cajnoga prava, incollamento, m. ljepljenje. incollare (incollo), v. a. prilijepiti, slijepiti; (stòffe) glafati; (su tela) prilijepiti na platno; (tele di quadri su telaio) zalijepiti, na-lijepiti (sliku na drvo ili platno). incollatura, f. ljepljenje; (di stòffe) glafanje; (su tela) priljepljenje na platno; (del cavallo) konjski vrat; (alle corse) duzina vrata. incollerire (incollerisco, -sci), v. n.
  e v. r. razljutiti se, razgnj eviti se. incolorare (incoloro), v. n. e pron. ornasti ti se, obojiti se; — in rosso, rumeniti se; — in iscreziato, Sarati se. incolòro, ag. (scient.) bezbojan. incolpàbile, ag. besprijekoran, ne-kriv, neokrivljiv. incolpabilità, f. besprijekornost, nekrivnja, neokrivljivost. incolpare (incolpo), v. a. kriviti, okriviti; — a torto, obijediti, osumnjiciti. potvoriti. |[ sarsi, v. r. kriviti se, okriviti se. incolpato, ag. okrivljen, optuzen; kriv; (incolpevole) nekriv. nedu-zan; -a tutela, pravedna, zako-nita obrana (od sile). || m. okriv-ljenik, optuìenik, osvadenik. incolpatore, m. (sirice, f.) tuzitelj, tuzilac
incolpazione, f. okrivljavanje, op-tuzivanje; (leg.) okrivljenje, op-tuzba.
incolpévole, ag. nekriv, neduzan. incoltezza, f. divljaStvo. incoltivato, ag. zapuSten, napusten, neobraden, neizraden, uparlozen. incolto, ag. (di persona) neuljudan, neuitiv, surov; (di terre) neobraden; terreno —, ledina, neob-radena zemlja; stile —, prosti stil.
incòlume, ag. (sano e salvo) èitav,
  zdrav; (illeso) nepovrijeden, ne-oSteéen; è uscito —, iznio je zi-vu glavu. incolumità, f. nepovrijednost (prava), cjelina. cjelokupnost. incombènza, f. obvezatnost, du?-nost; zadaéa, zadatak; nalog; dare un’ —, naloziti; — uffiziosa, sluibena duznost. incombere, v. n. (lett.) duzan biti, nalagati komu Sto; — a qc. ici u korist, dolaziti u pomoc; — a qd. padati na nekoga, padati na teret nekome; m’icombe, na meni je duinost; gl’ incombe l’ obbligo, nalaie mu se ili njemu je duinost; i dolori che incòm-bono alla pàtria, nesreca koja prijeti domovini. incombustìbile, ag. nesagorljiv, ne-izgorljiv. incombustibilità, f. nesagorljivost, neizgorljivost. incombusto, ag. nesagoren, neiz-goren.
incominciamento, m. pofetak. incominiciare (incomìncio, -ci), v. a. poCeti, pofinjati, zapoCeti, za-pofinjati; incominciò a parlare, pofe. stade govoriti; — a usare (un oggetto), zapofeti uporabom; a — da, incominciando da, po-iev(Si) od. incommensuràbile, ag. neizmjeran; bezmjeran; (mat.) koji nema za-jednitke mjere. incommensurabilità, f. neizmjer-nost; bezmjernost. incommensurabilmente, av. neiz-mjerno, bezmjerno. incommòsso, ag. neosjetljiv, hla-dan, ravnoduSan. incommutabile, ag. nepromjenljiv. incommutabilmente, av. (leg.) ne-promjenljivo. incommutabilità, f. nepromjenlji-vost.
incòmodamente, av. nezgodno, ne-ugodno, neudesno, nepodesno. incomod^are (incòmodo), v. a. uz-nemiriti, uznemiravati; dosadi-vati, smetati; dovesti u neprili-ku (novcanu) ; (in salute) uzro-kovati slabost, bolest; (mar.) oStetiti, povrijediti. || sarsi, v. r. truditi se, potruditi se; (iròn.) non s’incòmodi!, vi ste previse usluzni !, molim, nemojte se uz-nemirivati!