erròneo
— 322 —
esame
  krivo shvacati. || p. p. di errare; ho —, pogrijeSio sam. erròneo, ag. pogresan, kriv, ne-prav.
  errore, m. (d’ opinioni) zabluda, bludnja, pobrka; (inesattezza) ne-toénost; (sbaglio) pogreska, gri-jeàka; (d’ interpretazione) proti -van, netocan smisao, besmislica: (di contéggio) raòunska pogreS-ka, pogreska u raèunu; (svista, granchio) pometnja, nepaznja, zbrka, neuspjeh; (fam.) glupost; (mor.) opaéina; (d’ ortografia) pogreska pravopisa; (di diritto) pravna bludnja, neznanje zako-na; (di scrittura) pisarska pogreska; (essenziale) bitna bludnia, bludnja u suétini; (incorso) pogreSka koja se je potkrala; per —, (per imprevidènza) iz ne-paznje, nepaznjom; (scambiando una còsa per un’ altra) grijeS-kom, prevarivSi se, nehotice; salvo — ed ommissione (abbr. S. E. O.) uz pridrzaj prava is-pravka pogresaka; cadere in —, upasti u pogreSku, bludnju, po-éiniti pogreSku; indurre in —, zavesti u bludnju. Il Sinòn.: aberrazione, sbàglio, abbàglio, fallo, equivoco, svista, sproposito, erta, f. uzbrdica; penjanje, uspi-njanje, uzlazenje, mjesto odakle se penje; (geogr. di montagna) strmen, strmina, vrlet, strm, na-gib; stare all’ —, biti na oprezu; all’ —!, pazi! erto, ag. strm, strmenit, odsjecen, okomit. || Sinòn.: saliènte, ràpido, àrduo, scosceso, aspro, dirupato, declive, erubescènte, ag. rumen; stidljiv. erubescènza, f. rumenilo; sfidilo, eruca, f. (bot.) riga, erudimento, m. nastava, pouka; nastavljanje, obuéavanje, podu-favanje.
erudire (erudisco, -sci), v. a. uéiti, poduéiti, obucavati, poucavati. erudito, ag. ucen, nauéan. ¡| m.
uéenjak, naufenjak, ucen éovjek. erudizione, f. ucenost, naucenost; (ciò che forma 1’ erudizione) osnova nauke. eruttare, v. a. (di vulcani) sipati, bacati, rigati; (ruttare) podrig-nuti se, podrigivati se. eruttivo, ag. (geol. e med.) erup-
  tivan; febbre -a, groznica s osi-pom, koprivna groznica. èrvo, m. (pianta leguminosa) leéa. esacerbamento, m. razdrazenje, razdrazivanje; ogorèenje; (di malattia) pogorsanje. esacerb=are (esacèrbo), v. a. ogor-èiti, do skrajnosti razdraziti, pretjerano naljutiti; (di malattia) pogorsati. Il =arsi, v. r. ogor-citi se; pogorsavati se. esacerbazione, f. ogorèenost, kraj-na razdrazenost; (di malattia) pogorsanje. esaèdro, m. (mat.) sestorac, he-ksaedar.
esagerare (esigerò), v. a. pretje-rati, pretjerivati, pregnati; uve-lièati, uvelièavati; preci mjeru, granicu, tjerati do krajnosti, pregoniti, pretjerivati u neée-mu.
esagerato, ag. pretjeran. esagerazione, f. pretjerivanje, pre-tjeranost; uvelièavanje, uvelièa-nje.
esàgono, m. (geom.) sestougaonik, Sesterokutnik. esalamento, m. (med.) isparenje, para, miris. esalare (esalo), v. n. ispariti se, isparavati se; hlapiti se, izdusi-vati, ishlapiti, ispariti. Il v. a-da vati, ispustati iz sebe paru. miris; — l’ ànima, lo spirito, l’ ultimo fiato, izdahnuti, pustiti dusu.
esalazione, f. (vapore, odore) isparenje, para, miris; (bot. e fisiol.) hlap, ispara. hlapnja, sapa. esaltamento, m slavljenje, pro-slavljanje; podizanje, uzdizanje, uzviSenje (na papsku stolicu); oduSevljenje, ushiéenje, zanos; razdraienost, razdraganost. esalt=are, v. a. hvaliti, slaviti, ve-liéati; ushititi; oduSeviti, odu-sevljavati, raspaliti; (conferir dignità) uzdignuti, uzvisiti (oso-bito u crkvenoj hijerarhiii); — alle stelle, kovati u zvijedze. || sarsi, v. r. podizati se; ponositi se, uznositi se. esaltazione, f. V. esaltamento; — della Croce, uzdignuée sv. Kri-za; — mentale, ushiéenje. esame, m. ispit; (leg.) ispitivanje, istrazivanje, presluSavanje, sa-sluSa j ; (revisione) pregledava-nje; (studio) prouèavanje; (an-