manca
— 572 —
mandare
 Sto moie da stane u Saci; (fig. di persone) skup, skupina; una
 —di fièno, pregràt sijena. || av. a manate, sakom i kapom. || Sinòn.: manciata, pugno, giumèlla, pizzico, pugnèllo.
manca, f. la (mano) —, lijeva ruka, ljevica; lijeva strana; (fig.) a dritta e a —, sa sviju strana.
mancamento, m. pomanjkanje, ne-savrSenost; mana, nedostatak; oskudica, nemanje.
mancante, ag. koji nedostaje, koji fali, nedostatan; nepotpun, ne-savrSen; nenazofian, koji nije doìao.
mancanza, f. (insufficienza) oskudica, nedostatak, nemanje; (difetto) nestasica, manjak; pogreS-ka, omaSka; (menda) mana, nedostatak; (trascuranza) nemar, zanemarenje; (svenimento) ne-moé, slabost, mana; klonulost; nesvijest; (all’ appèllo mil.) izo-stanak, nenazoinost; in, per — di, u nedostatku, iz nedostatka;
 —	di parola, neodrianje rijefi;
 —	di guadagno, propuStena za-rada; — della dovuta cura, zanemarenje duznog staranja; — di mezzi, nestaSica sredstava;
 —	di tempo, nestasica, nedostatak vremena.
mancare (manco, -chi), v. n. (aver penuria) ne dostajati, oskudije-vati; (non avere) nemati, manj-kati, ialiti; (esser assente) biti odsutan; (venir meno) biti blizu nesvijesti, prenemoci se; (ad un convegno) ne otiéi, ne biti na sastanku; (un affare) rdavo iz-raditi; (il seme) ne izbiti, ne is-tjerati; (la seminagione) izdati, omahnuti; (fallire) bankrotirati, propasti; (di aiuto) ne pomoéi, ne priteéi u pomoc; tu manchi a’ tuoi doveri, ti ne ispunjas svoje duznosti; — ai vivi, umri-jeti; — di fede a, krenuti vje-rom, izdati povjerenje; — di paròla, ne odrzati rijefi; poco mancò che non lo facesse, u malo da nije ufiinio; tutti si manca, fiitav svi jet grijegi; non manca chi lo crede, ima ih koji to vjeruju; è un pezzo che manchi da Venezia?, koliko je da si odsutan iz Mletaka?; ci mancherebbe!, jos bi se to htjelo; andar mancando
 (di forze), opadati, malaksati (komu snaga). mancatore, m. koji ne odrzaje, koji dolazi na manje; — di fede, vjeroloman; — di paròla, ne-odrzatelj rijefii. manchévole, ag. V. mancante, manchevolezza, f. (p. u.) V. mancamento.
manchevolmente, av. (p. u.) nedo-vrSeno, nesvrSeno; nepotpuno; nesavrSeno. mància (-ce), f. napojnica; poklon, dar; (in un contratto) mito; (alla moglie di colui col quale si fa
  il	contratto) darovi zeni poslije pogodbe s muzem; — generosa, dobra nagrada; le -e di capo d’ anno, pokloni; far la prima
  —	(de’ bottegai), darovati, po-kloniti.
mancina, f. (mano) lijeva ruka; lijeva strana; ljevica; — idràulica (màcchina), teretna dizalica; a —, lijevo, na lijevo, s lijeva. mancino, ag. lijevi; (di cavallo) konj, komu su kopita izvijena upolje. || m. ljevak, ljevoruk; discorso —-, govor bez nastavka; polìtica -a, neprikladna politika; la -a, lijeva ruka. mancìpio (-pi), m. (stòr.) rob, slu-ga.
manco (-chi), ag. lijevi; (mancante) nedostatan, nepotpun; senza —, bez sumnje, za cijelo; a dritta e a —, sa sviju strana. || m. nedostatak, pomanjkanje. manco, av. (lett.) manje; (nemmeno) ni; — male!, hajde de!; — per idèa, za niSta na svijetu; non lo cède — a lui, ni njemu ne popuSta. mandafuori, m. (p. u.) V. buttafuori.
mandamentale, ag. (bur.) kanton-ski; (leg.) okruzni, kotarski. mandante, to. (leg.) povjeritelj, mandant, punomocitelj, ovlasti-telj, davalac punomoci. mandare, v. a. siati, poslati, po-Siljati; otpraviti, otpravljati; ot-premati; — cercare qd., poslati po nekoga; — via, odbiti neko-ga, otpustiti nekoga grubo; — a dire, a chiamare, porufiiti po nekoga; — ad effètto, ostvariti, staviti u djelo, iz vesti; — Per le lunghe, razvlaciti, odgadati;