concilia mento
— 213 —
concomitante
conciliamento, m. (p. u.) V. conciliazione, conciliare (concilio, -li), v. a. sloziti, slagati; (pacificare) po-miriti, pomirivati. || =arsi, v. r. pomiriti se; sloziti se; —• il sonno, V appetito, izazvati san, po-buditi glad. conciliatore, to. (strice, f.) giudice —, pomirbeni sudac. conciliatorista (-sti), m. (neol.) privrzenik izmirenja izmedu crkve i drzave. conciliazione, f. izmirenje, pomi-renje, miren je; dovodenje u su-glasnost; (accomodamento) na-godba; esperimento di —, poku-saj pomirenja, nagodbe; esperire la —, pokusati pomirenje, na-godbu; trattativa di —, prego-vor o nagodbi, o pomirenju. concilio (-li), m. crkveni sabor; odluke crkvenog sabora; (fig.) skup, skupStina, zbor. concimare (concimo), v. a. (agr.) dubriti, nadubriti, gnojiti, na-gnojiti.
concimatura e concimazione, f. du-
  brenje, gnojenje. concime, m. dubre, gnoj; (fresco) novo, nepregorjelo dubre. concinnità, f. (lett.) kiéenost, ukras, ukrasavanje. concionare (conciono), v. a. haran-girati, besjediti, govoriti, odrza-ti besjedu, govor nekome. conclone, f. (lett.) govor, besjeda. conciossiaché, conciossiacosaché, conciossiacosafossecosaché, cong. (scherz. e are.) buduói da, po-cem, jer. concipiente, m. koncipijent. concisione, f. zbijenost, jezgrovi-tost (u stilu, izrazu i govoru). conciso, ag. kratak, zbijen, jedar, jezgrovit. consistòro, m. konsistorij; kardi-nalski zbor, zbor kardinalà; jare de’ -i, raspravljati na dugo i Siroko.
concitamento, m. drazenje, nadra-Zenje; razdrazenje; uznemire-nost, nespokojstvo; bunjenje. concimare (concito), v. a. pobuditi, pobudivati, uzbuditi; oduSeviti. obodriti; razdraziti; (fig.) izazvati, izazivati; — alla rivolta, buniti. || sarsi, v. r. draziti se, razdraziti se, raspaliti se.
concitativo, ag. (lett.) koji drazi. concitazione, f. V. concitamento. concittadino, m. sugradanin. conclave, to. konklave; zbor kar-dinàla (za biranje no voga pape); dvorana za biranje. concludènte, ag. uvjerljiv, koji jasno dokazuje, nepobitan, od-luèan.
concludènza, f. uvjerljivost, odlui-nost; vaznost; jezgrovitost. concludere (concludo; perf. conclusi), v. a. zakljuiiti, zakljuii-vati, odluiiti; uglaviti, sklopiti, sklapati, ugovoriti; svràiti, za-glaviti; (trar deduzioni) izvoditi; non conclude nulla, niSta ne zakljuiuje; — in fretta (un affare, ecc.) raditi na brzu ruku;
  —	l’armistizio, ugovoriti primir-je; — la pace, uglaviti, utvrditi mir.
conclusionale, ag. sadrZavajuii jedan zakljuiak. || m. (leg.) za-kljuinica; zakljucni govor; (deduzione) dedukeija, izvod, izvo-denje.
conclusione, f. zakljuienje, zakljuiak; svrsetak, kraj, okon-Èanje; (leg.) zakljucnica, zakljuiak; zahtjev; predlog; molba; (conseguenza) izvodenje, sljed-stvo; — del matrimonio, sklop-ljenje zenidbe, vjenianje; in —, na posljetku, najzad; rijeiju, ukratko; conclusioni, govor dr-zavnog odvjetniàtva (tuziostva) kao branitelja zakona. conclusivo, ag. V. concludente;
  (gram.) zakljuCni. concluso, m. zakljuiak, zaglavak;
  —	definitivo, konaini zakljuiak;
 —	di consiglio, zborni zaklju-cak, zakljuiak po vijecanju; —• di desistenza, zakljuiak obustav-ljenja; — di punizione, kazneni zakljuiak; — di riapertura, zakljuiak o preotvoru; — di riassumi one, zakljuiak o obnovi;
 —	di riparto, zakljuiak o raz-diobi; — probatorio, dokazni zakljuiak; enunciare il —, pro-glasiti zakljuiak; prendere un —, zakljuiiti, prihvatiti zakljuiak; pubblicazione del —, pro-glaSenje zakljuika.
concòide, f. (geom.) zavojica. concomitante, ag. (lett.) koji prati; (teol.) grazia —, sudjelujuia milost; circostanza —, suokol-