pinocchiata
— 735 —
pionièro
 omorica; (marittima) borika; (legno di—) borovina; (fig. poèt.) brod.
pinocchiata, f. o pinocchiato, m.
 poslastica sa pinjolima. pinòcchio (-chi), pinòlo, e (m. u.) pinaròlo, m. pinjol, jezgro boro-ve Sisarke. pinoso, ag. D’AN. bogat borovima. pinsàcchio (-chi), m. (uccèllo) Sum-ska sljuka, kljunaia, bena. pinta, f. pinta, oka, vrf (stara mjera po prilici od jedne litre). pinzare, v. a. (pop.) bocnuti, bec-nuti, bockati (kaze se za pcelu, komarca i si.), pinzetta, f. e (più us.) al pi. pinzette, stipali ce, Stipai jke; (chir.) klijesta.
 pinzimònio (-òni), m. (cuc.) zacin s uljem, paprom i soli, pinzo, ag. (volg.) pun, prepun, na-irpan; (di barba) bradica pod donjom usnom; (d’ insetto) zalac, zaoka.
 pinzòchera, f. bogomoljka; lice-mjerka.
 pinzocheria, f. bogomoljstvo; lice-mjerstvo. pinzòchero, m. bogomoljac; lice-mjerac.
  pinzato, ag. o§tar, siljast, bodljiv, igliéav.
 pio (-H), ag. pobozan, bogoljuban; (lett.) milostiv, zalostiv, sazaljiv; (religioso) nabozan, bogougodan; òpera -a, zaduzbina, bogougodno djelo, (istituto di Ragusa) blago djelo; fondazione -a, nabozna za-klada, zaduzbina; làscito —, po-bozna ostavstina; (anat.) -a madre, opna od mozdana; farete un’ òpera -a, ucinit cete milo-srdno djelo; dedica -a, pobozna namjena: pio fondo di (p. es. marina), pomorska pripomocna zaklada.
 Pioggerèlla, f. dim. kiSica, sitna
  kisa.
 P'òggia (-ge), m. kisa, dazd; — dirotta, pljusak, plaha kisa; tempo di —, kisovito vrijeme. || Sinòn.: acquazzone. rovèscio. scòssa, scròscio, sprùzzolo, dilùvio.
 Piòlo, m. (colonnetta) stupic; (cavicchio) klinac; (agr.) sadiijka; idi scala portàtile) precaga (na Ijestvicama); stava piantato lì
  come un —, tu je bio ustobocen-kao stup; scala a -i, ljestve, lje-stvice, merdevine, (asta unica con pioli di qua e di là) stupa. poimbàggine, f. (min.) grafit; (pianta) mljekosjeda. piombare (piombo), v. n. nasrnuti, napasti. navaliti na; pravo, upravno pasti, il v. a. naoloviti; (metter piombo in) olovom za-pecatiti; mi piombò addòsso, na-valio je na me. piombastro, ag. GUE. napunjen olovom, olovne boje. piombatoia, f. e piombatoio C-ot), m. (fort. antic.) izbusena rupa na bedemu. kroz koju se je na napadace bacalo kamenje ili si-palo vrelo ulje. piombatura, f. zalivanje olovom; udaranje olovnog pefata (na ro-bu, vagon); popunjanje (zuba); (stagnatura) kalajisanje. piombifero, ag. koji ima u sebi olova.
piombinare (piombino), v. a. (mur.) izmjeriti, provjeriti viskom (zid); gruzilom protistiti (zahod). piombino, m. visak (od olova ili kojeg drugoga metala na predi da se provjeri pravac zida); (de’ disegnatori) olovnica; olovka; (mar.) sonda; (di reti) olovo; (sulle merci) olovni peiat; (uccèllo) morska lasta, ledenjaia; méttere i -t (alle mèrci), udariti olovni peiat, (1* operazione) zalivanje olovom. piombo, m. olovo, svinac; (pallini) kursum, metak, zrno; kofa od olova ili cinka za spiatine ; (sigillo) olovni pefat (na robi, va-gonu); (mar.) sonda; olovni di-jelovi na krovovima; a —, pravo, upravno, okomice; (fig.) u zgodan cas, upravo kad treba; filo a —, visak (zidarski); andare coi piè di —, iéi uzdom u ruci, ici vrlo oprezno; chiusura a —„ olovni pecat, zatvor, zatvaranje olovnim pecatom. piomboso, ag. (chim.) koji ima u sebi olova. pionièro e pionière, m. pionlr, onaj koji krii i obraduje nena-seljenu zemlju; (fig.) onaj koji krci drugima put; (stòr. mil.) pi-joner, opkopnik.