fingimento
— 357 —
fioraliso
fingimento, m. izmisljanje, pre-tvaranje.	I
fingitore, m. (stricc, f.) izmisljai;
  pretvarac. finimento, m. (compimento) svr-setak, dovrSenje, kraj izvrSe-nje; (fine) svrha, svrSetak; (ornamento) ukras, nakit, ures; sve Sto dopunjuje, ukraSava ne-Sto; stoino posude ili rublje; (di equipaggi) konjska oprema. finimondo, m. konac svijeta; (fig.)
  velika nesreca, nedaca; slom. finire (finisco, -sci; pass. rem. finii), v. a. svrsiti, dovrSiti, svrSavati, dokoniati, okonfiati; dospjeti, dospjevati, doceti; (a. e m., dar l’ùltima mano) dati posljednju ruku; (la vita) rastati se sa zi-votom. umrijeti; (uno) smaknu-ti, pogubiti. Il v. n. svrsiti se, svrsavati se; prestati; umrijeti: finiamola!, ne govorimo viSe o tome, prekinimo, ostavimo to; ciò finirà in tragedia, tragifino ée se svrsiti; per me è finita, za mene kao da ne postoji, za mene je svrseno; (prov.) tutti i salmi finiscon in glòria, uvijek ista stvar, uvijek ista pjesma; finirla con uno, raskrstiti se s kim. !l Sinòn.: ultimare, compire, terminare, porre termine, finità, f. konacnost, (fig.) ograni-cenost.
finitamente, av. savrSeno. finitezza, f. savrsenstvo: (fig.) ograniienost; ogranifavan’e; (di gusto) tanak ukus; (pitt.) usa-vrSenje.
finìtimo, ag. po grani fini, susjedni, bliznji, obliznji. Il m. susjed. finito, p. p. di finire, lì ag. ogra-nifien; savrsen; svrSen, dovrgen, okonfan; (spossato) slomlien, satrt, izmoren, premoren; uòmo —, istroSen Èovjek: ha sèi anni -i, navrSio je sest godina; non —, nesvrsen, nedovrSen. finitura, f. (di lavori) dospjeva-nje; usavrsavanje; (finimento) ukras. nakit, ures. fino, ag. tanak, sitan. V. fine (ag.) fino prep. — a, fin a che, finché
  o	finché, fin a tanto che o finat-tantochè, do (col. gen.); fino da
  o	di quando, od (col. gen.); — a ora o finora, do sada; fin a qui, dovle.
finocchièlla, (bot.) devesilj.
finocchio (-chi), m. (bot.) komo-rac, koromai, morac; non vale un —, ne vrijedi piSljiva boba, finora, fin ora, av. V. fino, finta, f. pretvaranje, pretvorstvo; (scherma) varka; (d’ àbito) za-vrnuti skut; povrnut dio ru-kava; far —, finiti se. fintantoché, av. V. fino, finto, p. p. di finire. Il ag. pri-vidno; pretvoran; izmiSljen; la-zan; slijepi (vrata); licemjeran (osoba); dènti -t, umjetni zubi, fiori -i, umjetno cvijece; -a battaglia, prividna bitka. finzione, f. izmisljeno, izmisljoti-na, zamiSljena stvar; pretpo-stavka; basna, laz, neistina. fio, m. (lett.) kazna: pagare il —, podnijeti, podnositi kazan, porre — o uno, kazniti koga. fiocàggine, f. promuklost. fiocca (-che), f. pregib, zglavak, Clanak od noge; grana, spi et (gornji dio stopaia); una ■— di bastonate, batine. fioccare (fiòcco, -chi), v. n. kijati (snijeg): padati sa sviju strana; padati (kisa), daidjeti; (fig.) vrvjeti, dolaziti, nadolaziti ma-som; fioccano le sùppliche, na-_ dolaze molbe.
fiòcco (-chi), m. pramen; pahu-ljica (snijega); (a un nastro) Évor, zaveìljaj; (in forma di rosa) ruzica; (per cappèllo da donna) traka na kapici koja visi niz leda; kapica koju nose se-ljanke; (di lino) kunadra; (di acconciatura) kita, rojta; coi -t, po zasluzi, kako valja; tu non mi leghi il — delle scarpe, ti mi nisi dorasao. fioccoso, ag. pahuljast, pahuljav. fiòcina, f. ostve, ostvina; (per grandi cetàcei) trorozac. fiochezza, f. promuklost. fiòcine, m. (buccia) kozurica (od grozda); (vinacciolo) paciea, Spica (u zrnu grozda). fiocinière, m. ostvinar, harponar. fiòco (-chi), ag. (di voce) promu-kao; (di luce) slab. fionda, f. pracka, praca. fioraia, f. cvjetarica. fiorao (-ai), m. cvjetar. fiorale, ag. (lett.) cvjet li, koji pri-pada cvijetu. fioraliso e fiordaliso, m. (bot.) krin, ljiljan; (campèstre) razli-èak, sagafije.