dire
— 283 —
diritto
  nuti; — di nò, nijekati; — di si, tvrditi; per così —, rekao bi; a — poco, u najmanju ruku, najmanje; a dirla schiètta, da kazem sto mi je na jeziku; non c’è che —, tako je; dice e ridice sèmpre la stessa còsa, po-navlja uvijek istu stvar; che dite? (ripetete), molim?; (iròn.)
  Io	dite voi, to vi kazete; quasi a —, átono rijeS; non me la dico con lui, s njime nisam u do-brom odnoSaju ; ira loro se la dicono, medu sobom se slazu: oltre ogni —, ne da se iskazati; far — di sè, iéi od ustà do ustà: detto fatto, uiinjeno re-ieno: (prov.) fra il — e il fare c’è di mèzzo il mare, kazati i uiìniti dvije su stvari; trovar a —, zamjeriti. zamjerati; la va senza —, po sebi se razumije; si dice, kaie se, govori se, pri-£a se; aver un bel —, uzalud govori ti; non c* è cosa da —, nema se Sta reéi; tenere per detto, zapamtiti, ne zaboraviti. Il dirsi, v. r. kazati se, govoriti se; zvati se, nazivati se; kazi-vati jedan drugom.
dire, m. kazivanje; reéenica, izre-ka; mnijenje; iskaz, misljenje; hai un bèl —, lako je tebi govoriti; modo di —, nacin izra-zavanja; arte del —, nacin go-vora; a — di, po tvrdenju.
diredare, v. a. (ant.) V. diseredare.
diretro, av. (ant.) V. diètro.
dirèttamente, av. ravno, direkt-no, neposredno, upravo; (leg., senza intermediàrio) bez posre-dnika.
direttissimo, ag. sup. najdirekt-niji, najneposredniji. || m. (trèno) brzi; (leg.) per direttìssima, bez upute.
direttiva, f. (mil.) uputa, uput, di-rektiva; (bur.) opcenita uputa.
dirètto, ag. prav; izravan, nepo-sredan, upravan, direktan; proprietàrio —, vrhovni vlasnik.
direttore, m. (=trice, f.) upravnik, ravnatelj, direktor; — di coscienza, ispovjednik; (com.) — d’esercizio, poslovni upravitelj; — degli uffizi d’ordine, ravnatelj pomoénih ureda; (mar.) — di cabotaggio, brodovoda obalneplo-vidbe; — di cancelleria, kance-
larijski ravnatelj, ravnatelj pi-sarnice; — di miniera, upravitelj rudnika; — di polizia, re-darstveni ravnatelj, upravnik; (tea.) — di scèna, redatelj; — d’ orchestra, Sef orkestra. direttoriale, ag. direktorski, upra-vni.
direttòrio (-òri), m. direktorij (vrhovni magistrat stvoren g. 1795, po frane. Republici). direzione, f. uprava, ravnatelj-stvo, direkeija; pravac, uprav-ljanje, rukovodenje; (norma) vladanje, pravilo; — centrale, srediSnja uprava; — dell’ uffizio, upravljanje uredom; — di polizia, redarstveno ravna-teljstvo; — forestale è demaniale, ravnateljstvo Suma i dr-zavnih imanja; sumsko i demani jsko ravnateljstvo; — superiore, vrhovna uprava. dirìgere (dirigo, -gi; perf. dirèssi), v. a. upravljati, tjerati, voditi. vladati; upraviti; upu-titi, poslati; obratiti (paznju); (l’orchèstra) upravljati; (un ballo) voditi kolo; (il cannone) naperiti, uperiti top. || -ersi, v. r. obratiti se na; biti uprav-ljen, ticati se; vladati se. dirigìbile, ag. kojim se moie da upravlja. || m. balon kojim se moze da upravlja. dirigibilista (-sti), m. (neol.) avi-jatiiar.
dirimènte, ag. (leg.) (can.) impedimento —, zapreka, razvodna zapreka.
dirìmere (dirimo), v. a. razliko-vati; (leg.) rastaviti (brak), raz-dvojiti.
dirimpètto, av. preko puta. |i prep. prema, prama, suprot (col. dat.); spram. naspram (col. gen.); (in confronto) u sravnje-nju sa.
diritta, f. desnica, desna ruka; desna strana; dar la — a uno, dati desnu stranu (u znak po-Casti); (fig.) aver la —, ima ti pocasno mjesto. dirittezza, f. pravednost, pravifi-nost, cestitost, casnost. diritto, m. pravo; pravna nauka; (diritto di recapito) prenos robe u kupiev stan; (di pàscolo, legnàtico, ecc.) obìcaj: (pagato dai mercatini) trina taksa; (di