presàgio
— 765 —
presentare
  zatvor, hapSenje; (pìzzico) koli-ko se moze uzeti sa dva ili tri prsta, malo, uStipak (soli, duha-na); (agr.) dio zemlje; svada, razmirica, borba; (mar.) zarob-ljena lada; (del ferro da stirare) grabac; — di possesso, uzece po-sjeda; — d’ animali, hvatanje zivinà; trovar —, naci za Sto da se uhvati; (idr.) — d’ acqua, od-vodenje vode; — di tabacco, ko-licina burmuta za uSmrkivanje; aver — una su qd., imati utje-caja, vlasti nad nekim, èsser alle -e, tuci se, boriti se; venir alle -e, doci do ruku, sakati se; far —, ucvrstiti se; di prima —, na prvi pogled. presàgio (-gi), m. znak, predskazi-vanje; slutnja; kob. presagire (presagisco, -sci), v. a. predskazivati, nagovijestati, slutiti na; proreói, proricati. || Sinòn..- predire, profetare, profetizzare, pronosticare, vaticinare
presago e prèsago (-ghi), ag. koji unaprijed osjeca, sluti; — del suo male, koji umije da pred-vidi svoju nesrecu. iiresame, m. siriste; sok od bade-lja i si. koji se upotrebljava za zgrusanje mlijeka. V. càglio, prèsbite, ag. (med.) dalekovid, koji ne vidi iz bliza. || m. daleko-vidac.
oresbiterale, ag. svecenicki, sve-stenicki.
presbiterato, m. (eccl.) sveti red, po kojem se postaje svecenikom; jedan od triju kardinalskih redova.
presbiterianismo, m. (eccl.) prez-biterijanizam (nauka skotskih protestanata, koja u vladanju crkve priznaje svecenike, a is-kljucuju biskupe). presbitèrio (-èri), m. (eccl.) prez-biterij (krajnji dio crkve, gdje je glavni oltar); svecenikova, zupska crkva. presciegliere (come scégliere), v. a.
  izabrati radije, odabrati radije. Prèscia, f. (pop.) V. frétta. Presciènte, ag. koji ima slutnju, previdenje u buducnost. Presciènza, f. poznavanje buduc-nosti; predosjecaj; urodeno zna-nje.
presbitismo, m. (med.) dalekovid-nost.
prescìndere (prescìndo; perf. prescindei, prescindetti, v. n. ne obratiti paznju na neSto, ne vo-diti raiuna o neiemu, ne gle-dati, ne osvrtati se (na Sto); odu-stati, kaniti se; pustiti na stra-nu.
presciutto, m. V. prosciutto, prescrittìbile, ag. (leg.) Sto podlezi zastarjelosti, zastariv. prescrittivo, ag. [leg.] (diritto) pravo zastarjelosti. prescrittibilità, f. (leg.) zastarje-lost.
prescritto, ag. zastarjeli; (ordinato) nareden, propisan. || m. propis, naredba; zastara, zastarjelost. prescrìvere (come scrìvere), v. a. (leg.) narediti, naredivati, propi-sati; (imporre) nametnuti, udariti, propisati. || =ersi, v. r. za-starjeti, zastarjevati, dobivati se zastarjeloScu; propisivati se. prescrivimento, m. (leg.) zastarjelost, sticanje necega po pravu zastarjelosti; propis, pravilo; (med.) lijecniSka (Ijekarska) naredba, recept. prescrizione, f. (ordine) propis, naredba, pravilo; (imposizione) nametanje, udaranje, propisiva-nje; (di tempo) zastarjelost, sticanje necega po pravu zastarjelosti; (med.) lijecnicka (ljekar-ska) naredba, recept; — di servizio, sluzbeni propis; a —, po propisu; contro —, proti propi-su, proti propisima; eccezione della —, prigovor zastare; effetto della —, krepost zastare; sospensione o impedimento, interruzione, prolungazione della —, sprijeienje, prekid, produzenje zastare; rimunzia alla —, odreka zastare; tempo di—, vrijeme zastare; termine di —, rok zastare. presedere, v. a. e v. n. V. presièdere.
presentàbile, ag. koji se moze po-kazati, predstaviti; pristojan. presentare (presènto), v. a. (consegnare) predati, predavati, dati, ponuditi, pruziti, prikazati; (proporre) predioziti, prikazati; po-kazati robu; izraziti postovanje; predstaviti nekoga; predioziti (za sluzbu, mjesto); naperiti (bajo-