timbra
— 1117 —
tino
timbra, f. (èrba) cubar, timbrare, v. a. metnuti biljeg, marku, zigosati, biljeziti, ozna-citi; udariti peCat, zig, pecatiti; (bur.) staviti na spis datum i kratak sadrzaj. timbratura, f. zigosanje, pecata-nje, pecacenje. timbro, m. peCat, zig; marka, mar-karnica; Sica na dnu bubnia. do-boga; (are., arai.) sljem ili kru-na na grbu; (fig.) glas (zvona), zvuk, zvek: zvucan glas; — secco, suhi zig; — umido, vlazan peiat; (post.) — a data, nadnev-ni zig. zig datunia; (post.) — d’ arrivo, zig dolaska; (post.) — d’ impostazione, predatni zig; (post.) — di vagamento, isplatni zig; — postale, postanski zig. V. sigillo.
timiama (-mi), m. (are.) miris. timidamente, av. bojazljivo. plagiavo; stidljivo. snebivajuci se. timidarsi (tìmido), v. r. (pop.) uste-zati se, sramiti se: piasiti se. timidezza, f. bojazljivost, plaslji-vost; stidljivost, snebivanje. timidità, f. V. timidezza. Il Sinòn.: tema, temènza, timidezza, trepidazione. timore, tìmido, ag. bojazljiv, plaSljiv; stid-liiv, snebivljiv. || m. stragljivi-ca. plasljivica, kukavica. timo, m. (Dianta) dusica; (glandola) zlijezda. timone, m. (mar.) krmilo. kormilo; (di vetture) ruda. rudo; (di aratro) oje; (cicl.) ruCice: cavallo del —, rudni konj. rudnjak. timoneggiare (timonéggio, -gi), v. n. (lett.) (mar.) krmiti, krmaniti; ravnati, upravljati uzdom. || v. a. vladati, upravljati; voditi. timonèlla, f. kocija na Cetiri tocka
  i	sa dva mjesta. timonière, m. (mar.) krman, krm-nik, kormanos. timorato, ag. bogobojazljiv; bojaz-ljiv; (fig.) (di buona cosciènza) zdugan.
timore, m. strah, zebnja, bojazan; strahovanje; (panico) strava; — di fuga, bojazan bijega; — di parzialità, bojazan pristranosti;
  —	di pericolo, bojazan opasnosti;
 —	di Dio, strah Bozji, bogobo-jaznost: — filiale, postovanje prema roditeljima. || Sinòn.:
  pàura, terrore, pànico, spavènto, orrore, apprensione, timorosamente, av. strasljivo, pla-sljivo, bojazljivo. timoroso, ag. strasljiv, plaSljiv bojazljiv. timpanista (-sii), m. (mus.) talam-basar.
timpanite e timpanìtide, f. (med.)
  vjetrovi.
tìmpano, m. (mùs.) V. timballo; (anat.) bubnjic (u uhu), srednje uho; (tip.) pergament ili stof (tkanina) razapet na drven okvir; (mecc.) tofkie. koji zahvaéa zup-ce velikog tofka; (idr.) pretinac, dolap: Dopuna izmedu sara; (archit.) trouglast prostor nad vratima. zgradom; ukrasen prostor nad vratima: (fig.) ròmpe-re i -i, dosadivati; (fam.) razbi-jati glavu (nekomu). tina, f. V. tinèlla. tinca (-che), f. (pesce) linjak, linj. tincone, m. (pat.) venerièni èir u slabinama; tfam. pers. uggiosa) dosadan Covjek; (fam. oggètto non esitàbile) roba, koja je iza-sla iz mode, tinèlla, f. Cabrica. Cabrié; vinska kaca.
tinèllo, m. vjedro, vedrò, vedrica, kabao; blagovaonica (za sluzin-Cad).
tìngere (tingo -gi: Dass. rem. tinsi). v. a. bojiti. oboiiti: (fig.1 po-vrSno naCiniti. dobiti izgled ne-Cega; bojiti zid: (scul.) zamaza-ti, napuniti rupe lijepom; — in rosso, pocrveniti; — in azzurro, omodriti; — in bianco, obijeliti;
  —	in giallo, ozutiti; — in nero, ocrniti; — in variopinto, sarati.
  Il	=ersi, v. r. (pop.) nabijeliti se
  i	narumeniti se, nabojadisati se, nafarbati se, nacifrati se. tingitura, f. rastvorena boja, boja u tekucini (teCnosti); bojenjè, bojadisanje; boja; (chìm.) tink-tura.
tinnire, v. n. (poèt.) zvoniti; zve-Cati; zujati: (neol.) zveckati, po-zveckivati, pozvekivati. tinnito, m. zvonjenje; zveCanje, jeka, zujanje. tino (pi. tini e pop. tina, f.) ba-danj, Cabar; dare un colpo al cérchio e uno al —, voditi kozu kroz kupus i oeuvati kupus.