uscita
— 1166 —
usucapione
  bène, uspjeti, uspijevati; — a male, zio ispasti; (fig.) — dei gàngheri, razbijesniti se; — di sè, ¡Sentiti umom, s urna sici; — di mente, zaboraviti, smetnuti s urna; — del segno, premasiti cilj ; pretjerati, pretjeravati; — in parole, d’ ira, planuti gnje-vom; — d’ intrigo, rijeSiti se ne-prilikà; — di tema, zaci s pred-meta; — a riva, iskrcati se; u-scirne con onore, Casno se izvuci ; uscirne salvo, iznijeti zivu gla-vu; — di carreggiata, dal seminato, lutati, tumarati; — di càrica, opasti s Casti, uscita, f. izlaz, izlazak; (èsito) us-pjeh; (com.) troSak, rashod; iz-datak; raCun o troSku ili izdat-ku; (gram.) zavrSetak rijeCi, na-stavak, dovrsetak; (tea.) odlazak (s pozornice); (discorso, atto strano) napad (rijeCima), ispad; (di merci) izvoz; — dal servizio, istup iz sluzbe; — bolletta d’ •—, izvozna buleta; dazio d’ —, iz-vozna carina; (dog.) ufficio d’ —, izvozni ured: porre in —, staviti u rashod, u izdatak. uscitàccia (-ce), f. ostar ukor. usignolo, m. slavulj, slavic. usitatamente, av. (p. u.) po obi-Caju.
usitato, ag. koji se upotrebljava, u upotrebi; obiCan, navadan, uobiCajen; — nel paese, domaci, zemaljski. uso, m. obicaj, navika, navada; moda, naCin; (godimento) uziva-nje; (impiègo) upotreba, upora-ba; (com.) rok za isplatu (od 30 dana ili viSe puta po 30 dana); vrijeme od 30 dana; è V —, obi-Caj je; a — degli scolari, za uporabu daka; a — contadino, po seljaCkom naCinu, obiCaju; gli -i e i costumi, obiCaji, obi-Cajno pravo; — commerciale, trgovacki obiCaj; — della ragione, razum, pamet; — incontestato, neosporno, nesprijeCeno uzivanje; diritto d’ —, pravo porabe, upotrebe; mancanza dell' — della ragione, nedosta-tak razuma, nezdrav um; per — d’ ufficio, za sluzbenu upotrebu, na uredovanje; per — tradizionale, po starodrevnom obiCaju; perdere V — della ragione, iz-
  gubiti pamet; secondo l’ — esistente, po postojecem obiCaju, prema obiCaju; far —, upotrije-biti, rabiti Sto, sluziti se Cim; tornar in —, opet se uobiCajiti; cader d’ —, nestati obicaja (Cemu); — si converte in natura, kako tko vikne tako i obikne; a —, po naCinu; méttere in —, uvesti u upotrebu; èsser d’ —, upotrebljavati se; aver l’ — di qc., biti viCan neCemu; l’ — del mondo, della vita, poznavanje svijeta, ponasanje, pristojnost; mancare d’ —, nemati ponaSa-nja, ugladenosti; d’ —, jak, tra-jan. || Si non.: usanza, costume, àbito, costumanza, consuetudine, rito, assuetùdine, assuefazione, vezzo.
uso, p. p. (usato) obiCan; uobiCajen; naviknut; non è — farsi aspettare, nema obiCaja da ga cekaju, da dade Cekati na sebe. usofrutto, m. V. usufrutto, usolare (ùsolo), v. n. (are.) prislus-kivati (na vratima). ùssaro e ùssero, m. (mil.) husar. ussoricida (-idi), m. zenoubica. ussoricidio (-idii, -idi), m. umor-stvo zene. usta, f. (càc.) trag (divljaCi). ustionare (ustiono), v. n. (neol.) uzroCiti opekline. || »arsi, v. r. opeci se, izgoriti se. ustione, f. opeklina. usto, ag. (poèt.) miris od palje-vine, zagoretine. || m. (mar.) vr-sta paiamara, jedeka. ustolare (ùstolo), v. n. (di cani) stektati, skviCati. ustòrio (-òri), ag. (fis.) spècchio—, pozarno zrcalo (dupCasto, udub-ljeno zrcalo koje, prikupljajuci sunCane zrake, izgara predmete na koje je upravljen). usuale, ag. obiCan, obiCajan; navadan; svakodnevni. || Sino n.: comune, òvvio, ordinàrio, volgare, triviale, usualità, f. obiCnost, porabnost. usualmente, av. obiCno. usuàrio (-ari), m. porabovnik, upo-trebilac.
usucapione, f. (leg.) zaposjed, zapo-sjednuce, odrzaj, dosjelost, uzu-kapija (vlasniStvo poslije duge tihe uporabe); termine di —, vrijeme odrzaja.