piegatore
— 731
pietra
piegatore, m. (=ra, f.) savijac. piegatura, f. prigibanje, sagibanje. pièggio (-gi), m. jamac, poruk. pieggeria, f. jamstvo, porucanstvo;
  (cauzione) jamcevina. piegheggiare (pieghéggio, -gi), v. n. (bèlle arti, pitt. e scul.) obuci, udesiti odijelo; prikazivati na-bore odijela. pieghettare (pieghetto), v. a. nabi-rati, praviti male nabore. pieghettatura, f. nabiranje. pieghettinare (pieghettino), v. a. V.
  pieghettare, pieghévole, ag. vitak, gibak, koji se moze previjati; (fig.) poslu-San; povodljiv. pieghevolezza, f. gipkost, vitkost;
(fig.) poslusnost; povodljivost. piègo (-ghi), m. svezanj, zavitak, omotak, paket; — suggellato, za-petaceni svezanj; — postale, za-por listovne poste, piegolinare (piegolino), v. a. (delle sarte) nabirati. iùèna, f. (di fiume) rastenje, nado-lazak, naplav, poplava; povod-nja; (fòlla) vreva, tiska; (tea.) una —, dupkom puno kazaliste; grado della —, stupanj najvise vode; (fig.) la — della sua passione, zestina punoca njegove strasti.
piènamente, av. potpuno, sasvim. Pienézza, f. punoca, punost; pot-punost, cjelost. plenitùdine, f. GR. V. pienézza, yièno, ag. pun; — come un òcchio, pun kao oko, pun puncat; cijeli, citav (dan); okrugao. gojan, buc-mast (lice); sit; (pop.) èsser —, biti pijan; skotan (o zivotinja-ma); (arai.) scudo —, stit grba jedne boje; nezaklonjen, izlozen (usjev); in -a aria, pod vedrim nebom, napolju; (fig.) potpuno zauzet necim; — di sè stesso, se-bican, tast, uobrazen, sujetan, voce -a, snazan i zvonak glas; in —, usred, potpuno, savrseno; a -e mani, pregrstima, ne boje-éi, nestedice; — di ripièghi, bo-gat u pronalazenju sredstava; — zeppo, prepun; sala -a zeppa, dupkom puna dvorana; luna -a, pun mjesec, uzba, uátap; son —, sit sam; (lett.) — d’ anni, di giorni, star, u godinama; in — ago-
 sto, usred, sredinom kolovoza; di — giorno, po danu; a -e vele, sa razvijenim jedrima; nel —, nel — dell’ estate, u punoci ljeta, usred ljeta; cògliere in—, izrav-no pogoditi; — potere, puno-mocje; — di sonno, sanen, pospan; di — diritto, s pravom. pièno, m. puno, punoca, potpunost; (fig.) ispunjen prostor; sredina; mirare in —, nisaniti u sredinu; il troppo — (1’ eccèdenza), pre-punost; (mar.) najveca piima; far il — (riempire la stiva), biti potpuno natovaren (lada), (volg.) biti pijan; èssere nel — (èssere nel punto culminante), stajati neko vrijeme na najvecoj visi-ni (more); (fig.) biti u najvecem jeku.
pienone, m. prepuna dvorana, (tea.) prepuno kazaliste; c’ è —, dvorana je prepuna, kazaliSte je prepuno.
pienòtto, ag. prilicno pun; fàccia -a, gojno, puno lice; mano -a, puna ruka. pietà, e ant. pièta, f. (verso Dio) poboznost, bogobojazljivost, bo-goljubnost; (verso i parenti, ecc.) postovanje, ljubav; (compassione) milosrde; sazaljenje, stvar dostojna sazaljenja; monte di —, zalagaonica; per —, iz samilosti; ne ho —, zao mi ga je, da far —, da se covjek zazali, bijedno, jad-no; (artìs.) slika ili kip Majke Bozje zalosnice (koja na njedri-ma drzi Isusovo tijelo). || Sinòn.: compassione, compatimento, misericòrdia, gràzia, mercé, pietade e pietate, f. (poèt.) milosrde, sazaljenje. pietanza, f. jelo, jestvina. pièridi, fpl. (mit.) vile, muze;
  (zool.) vrsta dnevnih leptira. pieròtto, m. (màschera) komedijas u bijelom odijelu, s licem uma-zanim brasnom; maska u odijelu komedijaskom. pietismo, m. pretjerano bogomolj-stvo.
pietosamente, av. za sazaljenje;
bijedno, jadno. pietoso, ag. milostiv, zalostiv, sa-zaljiv; (che mòve a compassione) dostojan saialjenja, za zalje-nje; tuzan, bijedan izgled. piètra, f. kamen, stijena; (sasso)