concomitanza
— 214 —
concupiscènte
 nost (da se utvrdi dokaz jedne Éinjenice). concomitanza, f. (lett.) drustvo; pratnja.
concordante, ag. koji se slaze, sa-glasan.
concordanza, f. saglasnost, suda-ranje, podudaranje; suglasje; (gram.) skladanje; — della Bibbia, suglasje sv. Pisma (mjesta iz Biblije koja se navode i tu-mafe jedno s drugim; a tako i drugih glasovitih djela). || Sinòn.: accordo, conformità, conveniènza, concordare (concordo), v. a. ude-siti; podudarati, slagati. Il v. n. podudarati se, slagati se, biti u suglasnosti, u suglasju; la copia concorda coll’ originale, prije-pis se podudara, slaie s izvor-nikom, s maticom. concordato, m. ugovor izmedu sv. Stolice i drzave, konkordat; (com.) poravnanje. concòrde, ag. jednoglasan, jedno-duSan, suglasan, slozan; (fig.) skladan; èsser — con, biti sa-glasan sa. concòrdemente, av. jednoglasno, jednodusno, suglasno. concordia, f. jednoglasnost, jedno-dusnost, saglasnost: sloznost, sloga: (fig.) sklad; —d' opinioni, suglasnost mìsljenja. concorporare (concòrporo), v, a.
  (filos.) utjeloviti. concorrènte, ag. natjefajni, tak-motezan. || m. natjecatelj, tak-mac; prosilac. concorrènza,/, prinosak, doprinos; (com.) utakmica, konkurencija; natjecanje; libera —, slobodna trgovina, slobodan obrt; far — a uno, takmiciti, natjecati se s kim; (com.) sino alla — di mille lire, do natjecanja za hiljadu lira; — di reati, stjecanje kaznji-vih djela; — ecclesiastica, cr-kveni doprinos; obbligo di —, duznost na doprinos. concórrere (come córrere), v. n. teziti istom cilju; suradivati, su-djelovati, udioniÉtvovati; takmiciti, takmiti se, natjecati se; idi fiume) slijevati se; — a una spesa, doprinijeti, doprinasati; pripomagati; — all’ asta, nad-metati se u drazbi.
concorso, m. sudjelovanje; natje-iaj ; (di gente) gomila ljudi, tak-ma, utakmica, navala, stiska, ti§-ma; — de’ creditori, stei a j vje-rovnika: — di circostanze, ste-Caj prilika, okolnosti; — mercantile, trgovaiki steèaj; — di più crimini, stjecanje viSe zlo-iinstvà; aprimento del — (ad un posto), raspis natjeÈaja; aprimento del — (de’ creditori); otvor steEaja; aprire il — (ad un posto), raspisati natjeSaj; aprire il — (de’ creditori), otvoriti steSaj; — di, (ag.) natjefajni. concozione, f. (med.) probavlja-nje.
concreare (come creare), v. a. su-stvoriti.
concretamente, av. konkretno, od-redeno.
concreditore, m. suvjerovnik. concretare (concrèto), v. a. odlu-
  citi, odlufivati, odrediti, odre-divati; (concludere) zaglavitl. zaglavljivati. concretizzare, v. a. konkretizirati;
  odrediti. odredivati. concrèto, ag. konkretan, stvaran; odreden; (mat.) imenovan; (condensato) gust, zgusnut; (gram.) stvarni; risposta -a, odlucan od-govor; numero —, imenovani broj; in —, stvarno, narocito; il —, konkretni slufaj (o koje-mu se raspravlja ili se ima ras-pravljati). concrezione, f. (min.) zguSnjava-nje, zgusnuce; (med.) prirast. concubina, f. suloznica, naloznica, prileznica. concubinàrio (-ari), m. suloznik.
  prileznik. concubinato, m. suloznistvo, pri-leznistvo. conculcàbile, ag. (lett.) koji se moze gaziti; pogazljiv; (fig.) pre-ziran.
conculcare (conculco, -chi), v. a. (lett.) gaziti, zgaziti, pogaziti; ugnjetavati, tlaciti, potlafiti; pri-tiskivati.
conculcatore, m. (=trice, f.) tlaci-lac, ugnjetaf. concupire (concupisco, -sci), v. a.
  zudjeti, vatreno zeljeti. concupiscènte, ag. pozudan; po-hotan.