CAPÌTOLO IV. 105 casetta, dove ricovrarsi in pace contro le procelle della avversa fortuna; onde, per qualunque disgrazia gli potesse capitare, non fosse distolto mai dal poter adempiere questo suo divisamento—-(1). Dice il Daru come tra le opere date dal Petrarca, si trovasse un Omero manoscritto, un Sofocle, una traduzione dell’Iliade e dell’Odissea, copiata di pugno del Boccaccio; un esemplare di Quintiliano, e quasi tutte le opere di Cicerone che il Petrarca stesso in tanti anni aveva trascritte. (1) Crediamo non sarà discaro al lettore di leggere la lettera del Petrarca , quale fu scritta : e perciò noi qui gliela riportiamo, togliendola dalla cronaca del Sanuto : « Cupit Franciscus, Beaium Marcum Evangeli stani, si Christo et sibi sit placitum , heredem habere nescio quot libero-rum, quos nunc hubet, vcl est forsitan habiturus, Ime lego quod libri non venduntur, neque quomolibet distrahantur, sed in loco aliquo ad hoc deputando, qui sit tutus ali incendiisj atque imbribus, ad sancti ipsius honorem et sui memoriam , nec non ad ingeniosorum, et nobilium civitatis illius, quos continget in tatibus délectari, consolationem et commodum perpetuo conserventur. Neque appetii hoc, quod libri vel valde multi, vcl valde pretiosi sint, sed sub Itac spe, quod posteti de tempore in tempus et illa gloriosa civitas ulios superaddet, et pubblice et privatim nobiles atque amuntes patriae cives, vcl forte etiam alienigenae sequuti exemplum libro-rum suorum parlem supremis suis relinqucrit voluntatibus ccclesiac su-prudictae. Atque ita facile poterit ad unum magnam et famosam bibliothe-i am, ac parem veteribus pcrveniri. Quae quuntae gloriae futura sit illi Domino, nemo literatus est, pulo, vel idiota, qui nesciat. Quod si, Deo et illi hinto patrono urbis nostrue ausili ante, contigerit, gaudebit ipsc Franciscus, et in Domino gloriabitur, se quodummodo fuisse principimi tanti boni. Super quo, si rcs procedut, forte aliquid lulius scribel. Veruni, ut aliquid, plusquam verba, funere in tanto negotio videatur, vel hoc facere quod prumisit, prò se interim, et prò dictis libris velici unum non magnam sed lionestam domum, ut quidquid de ipso liumaniler contingeret, non possct hoc cius proposilum impedire. Ipsc quoquam libentissime moram ¡label ibidem Inno modo. De hoc cnim non est ad plenum certus, propler muitas di/ficultates. Sperai taincn. ST. IIEI. CONS. DEI OlECI — Voi. I. li